02 tot 04-10-2013

Daar staan we dan bepakt en bezakt om kwart voor 9 buiten.. Met de zenuwen in ons lichaam staan we te wachten op de bus. De tijd loopt langzaam door.. 9 uur geen bus, kwart over 9 geen bus, half 10 geen bus, kwart voor 10 geen bus, 10 uur geen bus.. En wij maar wachten en wachten! Om 10 over 10 komt dan eindelijk de bus eraan. De buschauffeur kwam er om 9 uur achter dat de bus kapot was, en niet in staat was om naar de binnenlanden kon vertrekken. Hij moest toen nog een nieuwe bus regelen… Maar goed al met al zaten we om 10 over 10 in de bus, lekker vol beladen, met 15 mensen op weg naar het binnenland. Al zingend, slapend en pratend brengen we onze 3 uur durende reis door in de bus. We genieten van de omgeving, het is echt prachtig. We rijden een groot deel door de ‘oerwouden’ van Suriname. Bij de opstap plaats Atjoni stappen we op een korjaal (een soort boot) en varen we 40 minuten over een grote brede rivier. De rivier is prachtig, en leidt ons verder de oerwouden in. In de rivier liggen een hele boel rotsen. De bootsman weet precies hoe de rivier in elkaar zit, hij heeft de kaart van de rivier en de rotsen in zijn hoofd. Het is heerlijk om in de boot te varen, en gewoon stil om je heen te kijken.. Het is onbeschrijfelijk!
We verblijven deze dagen op vakantie eiland Isadou, het is een klein eiland met een aantal huisjes erop. In deze huisje kunnen 4/8 personen verblijven. Er zijn 4 heerlijk uitziende 2 persoonsbedden. We staan te springen om hier de nacht door te brengen. Boven de bedden hangt een klamboe tegen de muggen. Als we alles op het eiland bekeken hebben besluiten we een duik te nemen in het heerlijke water van de rivier. We hebben een prachtige waterstroom waar je heerlijk kunt afkoelen in de rivier. Je kunt er zwemmen of gewoon lekker zitten op de rotsen. Rond een uurtje of 4 krijgen we lekker nasi met kip gemaakt door Nancy. Nancy was mee met ons op reis en was onze persoonlijke kokkin. Het eten was heerlijk. Wij hebben ons na het eten vrijwillig opgegeven om de vaat te doen.. ik stond heerlijk af te wassen, toen we er achter kwamen dat er geen theedoeken waren om af te drogen.. lekker handig (!) Na het eten hebben we weer even heerlijk gezwommen in de rivier. We konden er geen genoeg van krijgen! Rond een uur of half 8 hebben we ons opgesloten in onze klamboe om in quarantaine lekker te gaan slapen. We waren zo moe dat we nog even gekletst hebben, en daarna in slaap zijn gevallen. Ik was alleen helemaal lek geprikt door de muggen op m’n voeten, en van de jeuk kon ik bijna niet slapen… steeds maar krabbelen en krabbelen. Aaaaaah om gek van te worden!

De volgende ochtend werden we om 7 uur gewekt door de wekker. Als afgekoelde stijve harken werden we wakker. Het was zo koud! En we waren er achter gekomen dat de heerlijk uitziende tweepersoonsbedden helemaal niet zo heerlijk waren. Je lag op een dun matras, waardoor je heerlijk op de latten bodem lag.. echt puur genieten (not!) Ik besluit een douche te nemen om even goed wakker te worden… ik doe de kraan aan stap er onder en gil het uit.. wat een koud water! Brrrrrr. Echt een douche om goed wakker te worden, haha. Rond 8 uur zitten we met z’n alle aan het ontbijt. Lekker boterhammen met allerlei soorten beleg. Genieten! Rond half 9 vertrekken we om een bezoek te brengen aan de eerste school. We bezoeken een school in Abaneston, dit is ongeveer 15 minuten varen. Als we aankomen op het eiland worden we vriendelijk ontvangen door het hoofd van de school. Het is de Obed en Alexander school. We mogen een kijkje nemen binnen de muren van het Surinaamse onderwijs. De school heeft veel orde, als de kinderen ergens heen gaan lopen ze netjes in rijen 2 aan 2. De directrice is een enthousiaste vrouw, die de kinderen van klas 6 (groep 8) les geeft. De leerkrachten dragen een paars gekleurd uniform. We overhandigen het schoolhoofd een kinderbijbel. En we mogen in een klas liedjes zingen met de kinderen (deze klas heeft nog geen leraar). Na het zingen van de liedjes krijgen alle kinderen een (start) bijbel. Gloria legt de kinderen uit hoe ze deze bijbel kunnen gebruiken, en hoe ze dichter bij God kunnen komen. Dit is erg mooi om mee te maken! We mogen daarna een kijkje nemen bij de kleuters, de lokalen zijn vrolijk in gericht (voor zover het kan) er wordt met naam kaartjes aangegeven wat iets is, de deur, de muur, de kast. Daarna overhandigen we de kapitein van het eiland nog een grote zwarte bijbel. De kapitein is de belangrijkste man van het eiland. Als we over het eiland lopen komen we langs een huisje met zonnepanelen op het dak.. erg bijzonder om te zien. Haha. Daarna varen we door naar het eiland Jaw-Jaw.. als we daar aankomen staan er bij de rivier een aantal vrouwen de was te doen.. de vrouwen gaan helemaal uit hun panty omdat ze denken dat één van ons een foto heeft gemaakt. De bootsman legt uit dat dit niet gebeurt is. We lopen (ongeveer 10 min) om bij de school van het eiland te komen. De Patervoorbraak school, de directeur van deze school is erg enthousiast en blij om ons te zien. Hij ontvangt ons met open armen. De school ziet er heel goed uit, en zijn 2 gebouwen. 1 voor de kleuters en 1 voor de andere klassen. Ze hebben ook een bibliotheek waar verschillende boeken zijn. In de klassen zijn de regels duidelijk zichtbaar, ze hangen achter in de klas (beetje hetzelfde als in Nederland). Ook hier dragen de leerkrachten een uniform, het is een blauw uniform. Het is een katholieke school, maar het hoofd van de school vind het niet erg dat wij met de kinderen komen zingen over God. Hij brengt ons naar een klas waar de kinderen hard aan het werk zijn. Hij vraag aan de leerkracht of wij even bij haar in de klas mogen komen om te zingen met de kinderen. Dit vind de leerkracht goed. We zingen een aantal liedjes met de kinderen, en ook hier delen we (start)bijbels uit aan de kinderen. Omdat er op deze foto geen naambord van de school hangt mogen we even op de foto met de directeur van de school, als bewijs dat we er zijn geweest. Als we terug lopen komen we een jongetje tegen die aan de kant van de weg zijn broek uit trekt. Zijn hele rechter voet zit onder het bloed. We proberen hem te helpen maar hij begrijpt er weinig van. Hij wordt even ondersteund bij het uittrekken van zijn broek, daarna doet bij zijn sandaal weer aan en strompelt verder. Een stukje verderop staat een man watermeloenen te verkopen, we kunnen het niet laten om er ééntje te kopen (die kunnen we ’s avonds heerlijk opeten). We overhandigen de kapitein van het eiland weer een grote zwarte bijbel, en lopen dan verder naar het opstappunt bij de rivier. Op het eiland Jaw-Jaw kunnen we een Pangi kopen. Dit is een vrolijk gekleurde omslag doek die de vrouwen hier altijd dragen, ze maken deze doeken zelf. Na dat we dit gekocht hebben varen we weer terug naar Isadou.. het is tijd om te zwemmen! Rond een uur of 12 krijgen we heerlijk nasi te eten met bakabana, kip en kroeppoek. Daarna hebben we even tijd om uit te rusten van de drukke ochtend, en de indrukken we verwerken. Ik blijf met Anouk lekker in de hut, de andere meiden gaan nog even zwemmen. Om 3 uur hebben we een vergadering over het kinderfeest. We gaan om half 5 een kinderfeest geven op het eiland Karpati. We bespreken wat we allemaal kunnen doen. Ik ga samen met Yvonne een aantal spelletjes doen met de kinderen. Om 4 uur stappen we weer in de korjaal om naar Karpati te waren. Als we daar aankomen moeten we eerst een soort poort onderdoor. Aan deze poort kun je zien dat het een heidens dorp is. De mensen geloven hier dat de poort de boze geesten weghoudt van het dorp. In het dorp staat ook een groot altaar waar ze offers brengen aan hun goden. Het is daarom echt een uitdaging om hier een Christelijk kinderfeest te houden. Maar het word één groot succes, de kinderen (140 stuks) genieten van volle teugen. Ze zingen, doen de spelletjes, leren de bijbel kennen, en horen verhalen aan. Je ziet aan de gezichtjes dat ze echt genieten. Na die tijd delen we cadeautjes uit aan de kinderen. Dit is één grote chaos want iedereen wil wat hebben, het is echt te grappig om te zien. Anouk zegt dan ook droog ‘zo begint de oorlog’. Het ziet eruit alsof de kinderen nooit wat krijgen, en allemaal wat willen hebben. Daarna gaan we weer langs de kapitein van het dorp om hem een bijbel te brengen. Het is een vrolijke kapitein die al aardig wat Parbobier achter z’n kiezen heeft. Maar hij bedankt ons vriendelijk, en zegent ons, en wenst ons veel geluk. Daarna gaan we weer terug naar Isadou. De kinderen zwaaien ons enthousiast uit, en kunnen er geen genoeg van krijgen. Suzanne en ik zwaaien enthousiast terug, tot we in onze grote verbazing 1 (naakt) jongentje zien die met iets anders staat te zwaaien. We zijn dus uitgezwaaid door allerlei ledermaten.. Als we terug op Isadou komen is het alweer donker, we krijgen nog lekker bami soep te eten met brood… daarna gaan wel lekker slapen, en kletsen we nog even over de dag….

Als we de volgende ochtend wakker worden merken we dat we opgesloten zijn in onze hut… de deur zit dicht, en ‘op slot’. Als een echte rimboe chick klimt Yvon door het raam naar buiten om onze deur open te maken.. Het is 6 uur in de morgen en Yvon gaat samen met Herma en Tanja foto’s maken van de omgeving. De rest (inclusief ik) blijven nog even lekker in bed liggen. Om half 8 staat het ontbijt voor ons klaar. Vandaag is de laatste dag! We gaan door de harde stroming van de rivier richting de laatste school. De school ligt op het eiland New Aurora. Het is ongeveer een half uurtje varen.. de stroming die kant is erg sterk. Er zijn nu dan ook 2 bootsmannen. 1 voorop de boot met een peddel, en 1 achterop bij de motor van de boot. De voorste man zegt waar hij heen moet varen, en geeft de rotsen aan. Als we aankomen op het eiland merken we dat het eiland iets moderner is dan de andere eilanden. Als we bij de Johannes Arabie school aankomen, kijk ik mijn ogen uit.. het is verschrikkelijk. We zijn aangekomen bij het kleuter gebouw, de leerkrachten lopen met een liniaal in de hand rond. Buiten staat een meisje hard te huilen, en er wordt geen aandacht aan gegeven. We zitten denk ik 4 kleuter klassen en er lopen 2 leraren rond. Ze hebben erg te kort aan leerkrachten! We kregen als PABO studenten meteen een baan aangeboden. We zijn daarna doorgelopen naar het hoofd gebouw waar de andere klassen zaten. Ook hier was het een grote chaos. De directrice van de school was wel erg aardig, en enthousiast. Ze was er net 2 dagen omdat de vorige directeur in de vakantie overleden was. Daarom was het een chaos binnen de school. Het was echt erg om te zien.. al die kinderen die daar zitten zonder leerkracht. En zonder iets te leren.. m’n handen beginnen dan meteen te jeuken! Echt verschrikkelijk, om stil van te worden! We kunnen ook niet met de kinderen zingen of bijbels uit delen want de kinderen waren om 10 uur al klaar met school. Dit kwam omdat er een nieuwe bank geopend werd op het eiland. De leerkrachten van de school hadden een organisatorische vergadering. We hebben even gekeken hoe dit allemaal ging, en hebben gebeden voor deze school.. Als we terug komen bij de boot zien we een jongetje met een dikke bobbel op zijn buik. Het jongetje heeft een navel breuk. Erg zielig om te zien. In Nederland wordt dit gewoon even tussen neus en lippen door weg gehaald. Maar hier is dat geen doen, ze laten het gewoon zitten. Omdat ze niet weten wat ze er mee moeten doen. Gelukkig heeft het jongetje een grote glimlach op zijn gezicht, en geniet hij van het water van de rivier. In de rivier staan de vrouwen hun kleding te wassen, maar ook wordt er gelijker tijd de vis schoon gemaakt. Heerlijk lekker kleding die ruikt naar vis, en vis die smaakt naar zeep. Als we terug varen is het de bedoeling dat we bij een waterstroming stoppen om even lekker te zwemmen. Alleen is de bootsman dit vergeten en vaart in één keer door naar Isadou. Opzich is dit ook niet erg, want daar kunnen we ook lekker zwemmen. Alleen was het ook wel leuk om even ergens anders te zwemmen, even de andere plekken verkennen. Daarom gaan we maar even op onderzoek uit bij Isadou. Als 6 echte meisjes in de jungle gaan we over de water stroming heen, over de rotsen heen, en door het water heen. Op avontuur! Het is heerlijk om zo door de natuur van Suriname te banjeren.. het is prachtig om je heen. Het geluid van het water, de vogels die je hoort, de machtig grote bomen je heen, heerlijk! Ja God heeft Suriname mooi gemaakt.
Yvonne besluit om de rotsen even van dichtbij de bekijken, iets te dichtbij.. knie kapot, teen gekneusd. Jaja Yvonne heeft altijd wat! Was net haar ene knie over, iets haar andere weer kapot. We gaan nog even lekker zitten op de rotsen zitten om te kletsen over onze laatste paar dagen. En om nog even te genieten van de omgeving! Als laatste avondmaal krijgen we bruine bonen met rijst te eten… en na het eten merk ik dat ik lekker verband ben! Laten we zeggen gewoon KNAL rood! Aijaijai. Dan is het tijd om onze spullen te pakken, en weer terug te gaan met de korjaal naar het opstapplaats..

We hebben genoten van onze mooie reis naar het binnenland van Suriname. Ik ben dankbaar dat ik dit alles mee mag maken. Ik heb genoten van de mooie natuur, de mensen, de scholen, en de dorpen. Het is onbeschrijfelijk! Sommige dingen zijn niet te vertellen en moet je als geheim opsluiten in je hart!

Reacties op mijn oude reisblog:

Mam schrijft:05 Oct 2013, 19:08
Wat een verhaal en wat zijn het weer mooie dagen voor jullie geweest. Sluit inderdaad alles op in je hart. Rust dit weekend lekker uit met elkaar, zodat jullie maandag fris en uitgerust kunnen beginnen op school, een fijn weekend en voor maandag alvast heelveel succes. Liefs mam.

Klaas & Roelie schrijft:05 Oct 2013, 20:43
Wat een mooie avontuur hebben jullie beleefd...dit moet je zelf beleven denk ik.. de geuren/kleuren/geluiden kun je niet beschrijven...geniet van jullie weekend en toitoitoi voor maandag....groet uit Garrelsweer dikke knuffel.
p.s wij zijn uit eten geweest en bami/nasi genuttigd in Ten Boer...zooooo lekker

Corien schrijft:05 Oct 2013, 20:53
Hoi Germa wat een mooi en bijzonder verhaal weer. Wij kunnen dat idd niet voorstellen hoe dat allemaal is. Erg mooi hoe je alles beschrijft en hoe rijk wij zijn. Die bijbels hebben jullie die van hier meegenomen? Blijf genieten en schrijven erg mooi om alles te lezen van jullie mooie werk Liefs van ons ..trouwens erg mooie foto's ook

Tamara schrijft:05 Oct 2013, 21:45
Super gaaf om die scholen te zien.
Ik ben super benieuwd naar de foto's!
En Yvonne....een kneusje ben je wel hè? Voordat je wegging was het je enkel, daarna je knie, nu weer je teen...Meiden, nog heel veel plezier. Wanneer begint jullie echte stage? Ik dacht dat dat 1 oktober zou zijn. Liefs

Broertje schrijft:05 Oct 2013, 22:47
Mis je wel hoor zussie !

Marielle schrijft:05 Oct 2013, 23:28
Leuk verhaal weer zus, wat mag je toch veel meemaken!
Geniet van je weekend daar en succes alvast voor maandag! Knuffel

Corrie Klevringa. schrijft:06 Oct 2013, 00:46
Ik heb weer van je verhaal genoten. Mooi! Sommige dingen heb ik ook al wel meegemaakt, maar in Suriname ben ik nog nooit geweest. Toch wist ik al wel af van koud water onder de douche. "Effe wenne". Succes verder en geniet ervan.

Wilma O schrijft:06 Oct 2013, 11:48
Weer een prachtig verhaal. En nu begint het echte werk?
Heel veel plezier en succes er mee, en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal.
Liefs van mij.

AKOschrijft:06 Oct 2013, 20:42
Lieve Germa
Al weer een week week voorbij, een week met veel belevenissen. Het doet me goed te lezen dat jullie, daar veel plezier beleven. Als ik alles goed op me laat inwerken, dan denk ik vaak terug aan Ghana. Dat was ook een perode om nooit meer te vergeten. Je schrijft dat je dingen opslaat als als een geheim in je hart. Mooi zo, alles te weten hoeft ook niet. Blijf ons wel met je blog informeren, over hoe je zaken daar verlopen en gaan. Het ga je goed, doe je best deze nieuwe week, want nu moeten jullie echt aan de bak.
Groet uit B-hoek je vader

ah kuiperschrijft:07 Oct 2013, 14:43
Ja Ja, Suriname is prachtig! Maar niet ongevaarlijk. Doe geen dingen die je zelf niet vertrouwd. Fijn om te zien dat je daar goed op dreef bent, belangrijk om je thuis te voelen en mensen te leren kennen. Ik ben benieuwd hoe het straks op de stagescholen zal gaan.