RRRRRRRRRRRRRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIINGGGGGGGGG daar gaat de wekker weer.. 6:15. Met moeite heeeeeeeel veel moeite komen we ons bed uit.. Het is lastig om na een vrije dag weer makkelijk op te staan en aan het werk te gaan. Maarja wat moet dat moet. Lekker even onder de douche, een broodje eten en gaan met die banaan.

Vandaag was het mijn beurt om met de kinderen te rekenen. De les ging over oppervlakten vergelijken. Welke is groter? Ik had als introductie op de rekenles blaadjes meegenomen waar ik verschillende figuren uit had geknipt. De kinderen moesten iedere keer kijken welke er groter was. Het begon heel makkelijk, en werd steeds lastiger. De kinderen vonden het erg leuk om te doen, en waren erg betrokken bij de les. De voorbeelden waren erg goed en duidelijk waardoor de kinderen een leuke introductie hadden op hun les. Prachtig! Ik kan erg aan de kinderen merken dat ze het leuk vinden als ik les aan hun geef. Ze zijn dan heel enthousiast willen alles aan mijn vragen, en doen erg goed hun best! Tijdens de andere lessen bespreken we de opdrachten nog een keer omdat de kinderen volgende week een repetitie van die opdrachten krijgen. De opdrachten worden er bijna letterlijk ingestampt. En als ze een antwoord niet weten moeten ze in de pauze binnen blijven om te leren. Het leren van hun lessen is in Suriname erg belangrijk. Er word tegen de kinderen gezegd dat als ze hun lessen niet leren, ze niks worden in de maatschappij. Na de pauze word er aan mij gevraagd of ik de schrijfles wil geven. Ik heb hem niet voorbereid maar wil hem wel geven. Ik vind het leuk om bezig te zijn met de kinderen. De les verliep vlekkeloos. De kinderen hebben prachtig geschreven, en ze hebben allemaal een dikke krul in hun schrift gekregen van mij! Lekkere positief belonen! Yeaaah. Na de 2de pauze staat handenarbeid op het rooster. Ik kijk mijn ogen uit hoe deze kinderen bezig zijn. Sommige kinderen kunnen nog niet eens een normale tekening maken. En andere kinderen kunnen zo ongelofelijk goed werken met hun handen. Waaaaauw. De meest mooie dingen worden gemaakt.

Daar staan we dan weer rond een uurtje of 18:00 te wachten op de bus richting de stad. Maar het wachten duurt wel heeeeel erg lang. En we zijn al bang dat er geen bus meer komt. Plotseling vraagt er een vrouw (van de Chinese winkel) of wij mee willen rijden richting de stad. Ze moest toch naar de stad en ze zag ons al zo lang wachten. In de auto kletsen we een hele boel met elkaar. De vrouw komt uit Canada en heeft daar haar dochter nog wonen. Ze heeft hier in Suriname een winkel opgestart, maar ze kan er niet insteken wat ze echt zou willen. Daarom is ze op zoek naar een andere locatie, want op deze locatie is het totaal niet druk. Ze zet ons af bij het vlaggenplein, we vragen of ze nog iets wil hebben, maar ze wil absoluut niks er voor hebben. We bedankten haar 1000 maal en doen dan de deur achter ons dicht… we lopen naar het Vat (ondertussen onze vaste plek) om een gezellig avond te beleven met z’n vieren…

Reacties op mijn oude reisblog:

Marielle schrijft:13 Oct 2013, 22:47
Grappig om te lezen hoe anders het daar toch eigenlijk is.. De mensen daar zijn zo chill en rustig, even meerijden naar de stad? Ja natuurlijk waarom niet. Fijn dat je het zo naar je zin hebt, ook op stage! Geniet ervan. X