Als of we de afgelopen dagen nog niet vaak genoeg in de stad zijn geweest… nee hoor daar gaan we weer richting de stad. Dit keer niet met de bus maar met Oma Helen en Oom Otje. Ze wonen op het terrein van Lob Makandra en moesten pakketten in de stad brengen. Met z’n 4e op de achterbank, lekker krapjes maar o zo gezellig! Anouk heeft een broek nodig en wij willen gewoon even lekker rond neuzen in de stad. Niet perse opzoek naar iets… Als we in een winkel komen, zoeken we wat dingen uit om te passen… Ik pas een zwart broekje die ik makkelijk onder een rok aan kan.. Als ik het pashokje uitkom wordt de ‘verkoopster’ erg boos op mij.. want ik mag het niet zomaar passen! Blablabla. Ja jullie passen maar, en nemen maar dingen mee. Één grote preek. Uhmmm ja sorry, weet ik veel. Tegen mij word ook niks gezegd. Het is hier in sommige winkels gebruikelijk dat je vraagt: mag ik dit passen. Dan halen ze de hanger eraf, volgen je naar het pashok. Staat als roofvogels je in te gaten te houden als jij staat te passen. En vragen daarna of je het wilt hebben, en zo niet, waarom niet? Erg leuke gang van zaken. Je voelt je erg op je gemak kan ik je vertellen (not!) We hebben dan ook maar besloten niet meer terug te komen in deze winkel. We struinen nog wat winkels af, en besluiten dan dat we honger hebben. We gaan eten bij Popeyes (dit is een soort KFC maar dan veel lekkerder). Als we zitten te eten komt er een man langs. De man vraagt: Mag ik wat vragen? Zijn jullie stagiaires? Wij geven natuurlijk niet meteen antwoord want je weet maar nooit. De man ziet aan ons dat we het niet helemaal vertrouwen. Dan legt hij uit waarom hij het vraagt. Hij is in opdracht van Suriname Airlines opzoek naar stagiaires die hij mag fotograferen en interviewen. Suriname Airlines maakt een magazine die mensen, als ze naar Suriname vliegen, krijgen om te lezen wat hier allemaal te doen is. Hij wil ons volgen in wat we doen, wat we eten, wat we doen in onze vrijetijd, waarom we hier zijn, waar we stage lopen, waar we slapen, etc. Hiervan wordt dan een interview gemaakt die dan in het magazine komt. Hier zeggen wij natuurlijk geen nee op. We krijgen een officiële brief en mail waarin alles staat opgesteld. We spreken met hem een aantal dingen af, en daarna maakt hij een aantal foto’s van ons. Eerst bij de Popeyes, en daarna bij de schaafijs kraam… Begin November komt het magazine uit, en dan krijgen wij er natuurlijk ééntje om te bewonderen!

Als we terug komen op Lob Makandra vertellen we alles in geuren en kleuren aan Tanja en Herma. We hebben met de man afgesproken dat we vanavond naar het Vat zouden gaan. Hier zou hij dan een aantal foto’s van ons maken. Tanja en Herma besluiten ook om mee te gaan naar het Vat. We bellen taxi Patrick Ster op om ons te brengen. We zijn alleen wel met z’n 6e zegt Tanja als ze hem belt. Maar dit is geen probleem, een beetje stapelen en dan komen we er wel. Daar zitten we dan met z’n 5e op de achterbank van taxi Patrick Ster op weg naar het Vat. Tanja zat heerlijk voorin en had nergens last van… Als we bij het Vat aankomen vallen we bijna de taxi uit! We kiezen een tafeltje bestellen lekker wat eten en drinken.. en kletsen de hele avond vol. Rond een uurtje of 11 komt de fotograaf om foto’s te maken van ons. Hij maakt wat foto’s bij het Vat, als we over straat lopen, en als laatste maakt hij een mooie shot als we opgepropt in de taxi terug rijden naar huis….

Reacties op mijn oude reisblog:

Joanne schrijft:14 Oct 2013, 17:09
Hee Germa,
Leuk om je avonturen en leventje in Suriname zo te volgen.
Hoe anders is het daar allemaal! Geniet er verder van.
(Ook van het weer, want dat is hier wel anders...)
Groetjes

Henny schrijft:14 Oct 2013, 20:41
Hoi Germa, super om al je verhalen vanaf hier weer te lezen.
Geniet vooral van alles wat je meemaakt.
Kunnen wij genieten van jou verhalen. ;)!
Liefs van ons,..

Ineke vd Stoep schrijft:15 Oct 2013, 17:16
wat een avonturen zeg!! grappig, wij komen net terug van een weekje Turkije(ja,ja,luxe!) en daar zijn de mensen dus net zo opdringerig. En toevallig op het vliegveld zag ik een Popeyes zitten. Alleen wij zijn toch bij de burger king geweest, dat is meer vertrouwd he!! Maar dat opdringerige gedoe vind ik ook maar niks hoor! En voorzichtig maar met die vreemde mannen!