24-10-13
JUF GERMA! Roepen alle kinderen kei hard door de klas heen als de juf tijdens de aardrijkskunde les vraagt ‘Wie is de liefste juf?’ Nou ik kan je wel vertellen een grotere glimlach kon er niet op mijn gezicht staat.. Het is zo leuk om te zien dat de kinderen het fijn vinden dat jij er bent. En dat ze je ook echt waarderen. Het geeft me erg veel zelfvertrouwen, en dat is erg fijn als je in een andere cultuur les geeft. Soms merk je dat de methoden hier anders zijn, maar het is dan toch fijn dat je weet dat de kinderen je waarderen en je lief vinden. Je doet dan toch iets goeds bij de kinderen.

Rond een uurtje of half 4 staan we weer bij de chinees te wachten op de bus. Op een gegeven moment komt er een bus van de andere kant aan. Hij zegt je kunt wel met mij mee.. ik ga toch zo terug rijden. Oke dachten wij.. dat is in ieder geval beter dan hier staat te wachten in de zon. Dus wij stappen de bus in.. de wielen van de bus gaan rond en rond, rond en rond, rond en rond, de wielen van de bus gaan rond en rond als de bus gaat rijden.. nou deze wielen gingen niet altijd rond. Want de chauffeur vond het nodig om te gaan stoppen en een ruzie uit te praten met iemand.. Ze zeggen dat Nederlanders ongeduldig zijn, nou hier waren niet alleen de 4 Nederlandse meiden ongeduldig maar ook alle Surinamers die in de bus zaten.. Want wat deze chauffeur deed kon echt niet. Chef wordt er door de bus geschreeuwd, Chef en dan volgen er wat woorden in het Surinaams. Maar hij negeert het volledig. Ieder kijk om zich heen of kijkt naar achter om te zien of er toevallig geen andere bus komt, maar dit is niet het geval. Als de chauffeur merkt dat het toch wat onrustig in de bus begint we worden gaat hij toch maar rijden.. nou na 2 uur later komen we dan eindelijk op de plaats van bestemming aan.. en kunnen we onze avond voort zetten. Op de terug weg gaat het gelukkig allemaal wat sneller (ook al zaten we toeval of niet waar bij de zelfde chauffeur) Als we thuis komen, staat onze vertrouwde taxichauffeur met Saoto soep voor onze deur. Dit had hij (zijn vrouw) speciaal voor ons gemaakt. En lekker dat het was, hmmmm…

25-10-13
“Germa.. Ik moet naar huis” Yvon komt naar me toe lopen.. terwijl ik buiten in de hangmat lig. Het moment is daar.. het moment wat we allemaal niet op gehoopt hadden. Yvon heeft te horen gekregen dat het beter is dat ze naar huis moet komen. Yvon haar moeder is erg ziek, en daarom is het beter dan Yvon naar huis gaat. Ik sla mijn armen om Yvonne heen, en knuffel haar erg hard. Er gaat van alles door me heen.. Alles wat we nog moeten regelen.. Hoe het straks zal zijn als ze weg is.. Een paar minuten blijven we zo staan, dan neem ik Yvon mee naar Jennifer ons contact persoon op Lob Makandra. Ik vertel haar wat er aan de hand is. We worden er goed opgevangen en geholpen. Een aantal dingen moeten gebeuren.. De GH moet gebeld worden, en Yvon moet een ticket boeken. Daar gaan we meteen ons beste voor doen. Als de 4 musketiers zetten we ons beste beetje voor, en zorgen dat dit alles goed geregeld word. Yvonne is er gelukkig erg goed onder.. en wil vandaag nog even lekker genieten. Daarom neem we een lekkere duik in het zwembad, in de regen. En genieten van de regendruppels van Suriname! Als we klaar zijn met zwemmen besluiten we om lekker te gaan douche. In onze bikini met veel sop en schuim, rare kapsels staan we in ons huis onder de douche. Een pret dan we hebben tot opeens… alles donker word. Ja hooooor de stroom is uitgevallen. En de schakelaar zit buiten. Dus wij met onze sophoofden naar buiten om de schakelaar weer om te zetten. De mensen zullen we gedacht hebben.. wat zijn zij aan het doen? Nou wij zijn aan het genieten van Yvonne’s laatste dag. Na ons douche avontuur gaan we met de taxi richting de stad. Herma en Tanja gaan ook gezellig mee. We gaan natuurlijk naar ons favoriete kroegje/cafe ’t vat! Daar eten we onze buikjes rond.. oke sommige iets minder (want de soep was niet heel lekker) en genieten we van de avond.. Daarna wagen we ons nog even naar boven om met onze voetjes van de vloer te gaan tijdens de salsa avond. Rond een uurtje of 3 zijn we thuis… we kletsen nog wat na en gaan daarna heeeerlijk slapen...

26-10-13
Vanmorgen hadden we het nogal zwaaaaaaaar met opstaaan.. Aangezien de avond ervoor het een beetje laat was geworden. Rond een uurtje of 10 maakte Yvon ons (Suzanne en mij) wakker.. Na een paar keer kreunen en steunen en PITTIG gezegd te hebben kwamen we dan langzaam ons bed uit. Gelukkig hebben we ondanks alles allemaal wel lekker kunnen slapen. Yvon en Suzan zijn naar de chinees gelopen omdat we erachter kwamen dat we bijna tot geen eten meer in huis hadden. Daarna gebeurde het.. iets dat nog niet vaak is voorgekomen.. Suzan heeft jawel een ei voor ons gebakken. Een lekker ei met kaas, en smullen dan het was. (ook al was het broodje een beetje heel erg zacht) Het ei was heerlijk. Suzanne bedankt! Of bedankt voor de gezegende handjes van Suzanne. Daarna zijn we richting de bus gegaan… Het was bloed heet, maar we moesten en zouden naar de stad gaan. Yvon had voor dat ze richting NL zou gaan nog een aantal souvenirs nodig. Ja bikkel dat ze is.. zelfs met alles wat er aan de hand is denk ze hier nog aan. We staan gezellig bij de chinees te wachten op de bus.. nou we konden wachten tot we een ons wogen want een bus kwam er niet… Wij weer terug naar het terrein van Lob Makandra (inmiddels van het half 12) en rond 1 gaan de winkels in de stad dicht. Gelukkig mochten we de auto lenen, en kon Yvon voor de laatste keer hij rijvaardigheid tonen aan het volk van Suriname. Onder leiding van onze TomTom Moreno gingen we op pad naar de stad.. Na wat hobbel wegen, wat bruggen, wat rotondes en een keer tanken kwamen we aan in de stad. Het was tijd voor parkeren.. nou geloof me in Suriname parkeren ze heel raar. Ze zetten gewoon de auto voor die van jou zodat als jij naar huis wil, je niet naar huis kan gaan… vreeeeemd! Gelukkig hadden we vrij snel een plekje gevonden en Yvonne de held parkeerde hem er zo in. In de souvenirs winkel van Suriname zijn we allemaal geslaagd voor onze souvenirs.. Wij dachten als we er dan toch zijn, kunnen we net zo goed allemaal inkopen gaan doen. Ja thuisgrond, ik heb cadeautjes voor jullie :) En toen om kwart over 6 was het moment aangebroken.. het moment wat we niet wilde. Yvonne moest naar het vliegveld toe. David heeft ons naar het vliegveld gebracht. Onderweg was het nogal druk waardoor Yvon net op tijd nog kon inchecken.. om 2 minuten voor half 8 heeft ze zich ingecheckt.. en dit terwijl om half 8 de bali sloot. Gelukkig hoefde Yvon niet alleen de reis naar Nederland te maken. Familie van mensen van Lob Makandra vlogen ook weer richting Nederland. Dit gaf ons alleen een beetje rust. Toen we afscheid genomen hebben van Yvon, met tranen in onze ogen.. zijn we weer terug gegaan aar ons huisje. Het is allemaal heel anders nu.. maar we gaan er het beste van maken! Afscheid nemen bestaat niet, je gaat wel weg maar verlaat ons niet!

Reacties op mijn oude reisblog:

Tea schrijft:27 Oct 2013, 10:13
Heftig....sterkte voor jullie allemaal, ik vind jullie ontzettend dapper ! x

Mam schrijft:27 Oct 2013, 11:38
Ja, toen je vrijdagavond belde dat yvonne weer terug moest hadden wij er ook al een beetje op zitten wachten wanneer het zover zou zijn. Het is nu bij ons 11.30 uur en volgens internet moet ze al geland zijn? Eerder dan verwacht. Het zal raar zijn nu maar maak er met elkaar het beste van, en gelukkig hebben jullie elkaar nog.
Fijn dat jullie de laatste dag er nog een gezellige dag van hebben gemaakt.
Succes en sterkte voor jullie en een knuffel van mij!

Riet schrijft:27 Oct 2013, 12:44
Heel verdrietig dat het met Yvon haar moeder niet goed gaat en dat ze terug moet, voor haar en familie heel veel sterkte!!! Ook voor jullie die achter blijven!!! Liefs xxxx

Wilma. schrijft:27 Oct 2013, 14:49
Heel erg jammer dat Yvon terug moet naar Nederland. In dit geval wil je ook liever thuis zijn. Ik hoop voor jullie dat het in Suriname goed gaat, en steun vinden bij elkaar.
Heel veel sterkte gewenst aan Yvon en haar familie.

AKO schrijft:27 Oct 2013, 20:58
Lieve luitjes, lieve Germa.
Wat we allen wisten, was dat Yvonne haar moeder erg ziek is. Helaas moet Yvonne nu eerder dan gepland weer terug naar nederland. En we weten allemaal waarvoor, samen kunnen en zullen we bidden voor Yvonne en haar familie. Toch gaat alles gewoon door, jullie zullen je stage daar verder beleven en afronden. Na het afscheid nemen op de zondag, volgt de maandag zoals het hoort. Weer een nieuwe dag om les te geven, zaken laten zien aan de kinderen, hun voordoen in schrijven, lezen, rekenen enz. Het klink zo simpel, maar toch is het anders. Een dikke knuffel voor jullie allen. Liefs Pap

Yvonne schrijft:28 Oct 2013, 01:24
Aangekomen in Nederland, wat is het gek om nu je blog te lezen. Ik mis je heel erg.
Maar wat was mijn moeder blij om mij te zien! Vanmiddag ben ik toch aan het avondmaal gegaan, het was echt een prachtige Nederlandse dienst ;) geniet van de komende weken en maak mooie foto's ook nu ik er niet ben! Ik ga nu slapen want het is inmiddels half 2 s'nachts. Afscheid nemen bestaat niet, ik ging wel weg maar verlaat jullie niet. In gedachten ben ik nog gewoon in Suriname. Heel veel liefs JE matti!

Bert Kuiper schrijft:28 Oct 2013, 15:16
Germa, sterkte daar en ik lees veel goede adviezen in de reacties! Houd je vast aan je goede contacten en de wens die je Yvonne meegaf!