Vandaag hebben we opnieuw Birambo bezocht. Onze groep mocht dit keer op het land werken. We gaan mee met Matthias naar een klein huisje boven op de berg. Hij legt ons uit dat we een composthoop gaan maken. Dit doen ze in Rwanda om een eigen kitchen garden te hebben. Hierdoor hoeven de mensen niet ver te lopen voor hun voedsel. We helpen de kinderen met het sjouwen van de zakken met aarde. Dit is nog best wel lastig en zwaar als je met die zak de berg af moet. Er is een jongen van 16 aan het werk. Hij doet mijn zonnebril op een filmt een stukje met mijn GOPRO. Ondertussen zijn Peter en ik begonnen met het poten van de plaatjes in de aarde van de composthoop. Met mijn vieze aarde vingers, van mijn eigen gepoten plantje, geef ik Peter een high five. De kinderen om ons heen moeten er lachen. Weer een onwijs leuke, maar leerzame dag die we in stijl mogen afsluiten. Er worden een aantal grote trommels gehaald en een aantal jongens geven een optreden. Na het optreden word er ook nog door de meisjes gedanst. De mensen hier dansen met hun armen omhoog, als symbool van een koe. Een koe is een goed teken hier in Rwanda. De Nederlandse jongens mogen samen met de Rwandeese jongens een stuk trommelen, dit gaat ontzettend goed. Na deze uitdaging zijn de nederlandse meiden aan de beurt om te dansen. En zoals onze veilige buschauffeur zei; jullie hebben het geprobeerd.

's Avonds na het eten ogen we een gesprek voeren met Pastoor Eraste. Hij is al een aantal jaar pastoor op het terrein van de zusters. Hij verteld over de zusters en hun werk, over Abaja Ba Kristo en hoe hij tot pastoor geroepen is. Het is een enthousiaste man met wijze woorden!

Iemand bezoeken is een opoffering.
Je zou andere dingen kunnen doen,
maar je laat dat los en gaat op bezoek.
Dat brengt leven!

Pastoor Eraste, Abaja Ba Kristo