5 augustus 2015

We staan heeeeeel vroeg op om te vertrekken richting het zomerkamp. Samen met Leanne en Annemarie mogen we in de pick-up van Samuel. (zie het als een energiebesparende ziekenauto) De rest van de groep gaat lopend naar het zomerkamp, want het is niet zo ver van het Guest House vandaan. Als we bij de AMU vestiging aankomen zien we dat er een aantal jongeren druk bezig zijn met het verbouwen van het kantoor. Ze sjouwen met matrassen en stapelbed onderdelen. Later heb ik pas door dat ze onze slaapkamers aan het inrichten zijn. Rond het middag uur ontmoeten we de jeugd van Rwanda. Deze week brengen we door met de jeugd van Rwanda. Deze jeugd staan in contact met de stichting AMU. Samen met Peter vorm ik een groepje. We krijgen twee jongens en een aantal meiden. Kroots en Emmanuel zijn de jongens, twee stille maar leuke jongens. De meiden zijn Bernies, Edith, Naomi, Roisin en nog twee meiden waarvan ik de naam niet meer weet. We gaan in groepen uiteen. Het is de bedoeling dat we een naam, leider en logo gaan maken voor de groep. Roisin wil wel de leider zijn voor onze groep. Ze kan goed engels dus kan ze soms voor ons vertalen. Onze groep krijgt de naam: JOYFAMILY. Als eerste mag onze groep kaarten maken met bananenblad. Het is ergens binnen en best wel warm. Ik ga even naar buiten om lucht te scheppen, gelukkig vind Peter dit goed. Alleen als ik buiten ben voel ik me echt niet lekker. Mijn buik rommelt nog steeds iedere keer, ik word er echt zat van! Ik ga even op bed liggen en val in slaap. Ik heb koorst en voel me erg misselijk. Ik moet op bed blijven liggen terwijl de andere naar het veld gaan om te voetballen. In de avond eet ik met moeite een klein beetje rijst. Matthijs en Renate hebben koekjes en een termometer voor mij gekocht. Ik moet iedere keer mijn temperatuur gaan meten..

6 augustus 2015

Vandaag gaat de groep en de jeugd van Rwanda een huis bouwen voor een vrouw die op straat leeft met haar 6 kinderen. Ik blijf alleen achter en probeer wat te eten en te slapen. Als de groep terug komt zijn ze helemaal oranje van het sjouwen en bouwen. Het is een saaie dag met veel slapen en af en toe eten. Ik kom mijn bed haast niet uit en met die klamboe om mijn bed heen voel ik net alsof ik inquarantine lig. Gelukkig is het al snel avond en is het tijd om lekker te gaan slapen.. iedereen sluit zijn of haar ogen .... tot mijn belt trilt, het ligt gaat aan en uit. Ik open mijn ogen, WAT WAS DAT? Ik spring uit mijn bed en loop naar de andere kamer. Daar staan Renate, Maaike, Leanne en Annemarie met grote bange ogen. Met grote ogen en een kloppend hart vraag ik 'is dit een aardbeving?' Ja is het antwoord. Wauw ik weet niet wat er door me heen gaat. Even denk ik aan mijn familie in Nederland. Gelukkig is het snel voorbij en gaan Renate en ik weer terug naar onze eigen kamer. Als we net in bed liggen horen we het weer aankomen. Langzaam hoor je de aardbeving dichterbij komen door de golfplaten op de daken van de huizen. Binnen twee tellen staan we weer naast ons bed en in de andere kamer. het is maar een kleine na schok. Renate en ik besluiten om onze matrassen te pakken en in de andere kamer te gaan liggen. Dit doen we omdat ze naast onze deur besluiten om alvast een vuurtje te maken voor het koken. We worden letterlijk de tent uit gerookt, niet echt lekker voor je gezondheid. Als we de andere kamer binnen lopen zegt Leanne ook, ooohhhh ik ruik jullie helemaal! Ik heb zoveel adrenaline in mijn lichaam, dat ik moeite heb om weer in slaap te vallen. Ik snap niet dat de rest van de groep hierdoor heen geslapen is.. wauw!

7 augustus 2015

Jan komt de kamer ingelopen en struikelt bijna over Renate heen. Hij moet samen met Anne en zijn groep het ontbijt gaan maken. Jan, Jan heb je de aardbeving gevoelt is het eerste wat we hem vragen. Binnen een paar tellen in de hele groep wakker en praen we voluit over de aardbeving. Peter baalt ervan dat hij als aardrijkskundeleraar hierdoor heen geslapen is. We maken ons klaar en gaan naar de jeugd van Rwanda. De aardbeving is het gesprek van de dag. De jongeren waren vannacht naar buiten gerend. Dit hebben ze geleerd van hun ouders, omdat hun huizen niet stevig genoeg zijn.

Vandaag krijgen we de opdracht om 5 voorwerpen te zoeken die gelijk zijn in Nederland en Rwanda. En 5 voorwerpen die je alleen in Rwanda kunt vinden. Ook krijgen we de opdracht om een typische cultuurdag uit Nederland te presenteren. Dit wordt natuurlijk Koninginnedag! (koningsdag laten we even achterwege) Als we rond lopen door de straten van Rwanda, op zoek naar de voorwerpen, proberen we Koninginnedag uit te leggen. Dit is moeilijker dat je denk. Waarom is er een koningin? Waar is zij als vrouw de baas? Moeten jullie stemmen? Waarom de kleur oranje? Allemaal vragen die we krijgen. Sommige makkelijk, andere moeilijk. Ondertussen vinden we steeds meer voorwerpen die we kunnen gebruiken voor onze opdracht. Het is heerlijk om ze met de lokale bevolking om te gaan. Ze kunnen je veel vertellen over de omgeving. Tegelijkertijd zijn ze ook erg nieuwsgierig naar ons. We vinden een leuk voorwerp wat lijkt op een bootje. Als we een waterplek vinden laten ze de bootje varen. Verderop gaan we zitten in het gras (het gras is vrij hard en prikt zo door je broek heen). We overleggen wat we gaan doen voor de presentatie over Koninginnedag. Roisin wil wel vertellen over Koninginnedag, al vind ze het wel een beetje eng. Daarnaast zingen we Hup Holland Hup en spelen we een spel met ballonnen.

Langzaam (echt langzaam) lopen we terug naar AMU. Het is tijd voor een lunch. Waarna wij als groep moeten schoonmaken, voor namelijk afwassen. De pannen en borden worden meegenomen naar een water kraantje ergens achterop het terrein. Er worden teiltjes gevult met water. Alle borden worden eerst leeg gemaakt en daarna in het eerste teiltje gegooit. Een beetje onwennig sta ik erbij te kijken. Om ons heen word gelijkertijd kleding gewassen en lichamen. Heerlijk hygienisch allemaal. Als het bord in teiltje 1 is geweest, word het in het tweede teiltje gegooid voor een nieuwe wasbeurt. Daarna 'afgespoelt' in teiltje drie. Waarna ik ze pak en er een grote stapel van maak. het is een hele nieuwe ervaring, die ik met grote ogen mee maak. Na de afwas maakt iedereen zich klaar voor een potje voetbal. Behalve onze groep want we moeten koken voor het avondeten. We gaan wel mee naar het voetbalveld om de teams aan te moedigen. De jongeren voetballen op schoenen, slippers, sokken of soms hun blote voeten. Soms lenen ze elkaar schoenen als ze moeten wisselen. Om 4 uur gaan we als groep terug om het avondeten te maken. De messen voor het schillen van de aardappels en groentes zijn erg groot. Peter en ik mogen ze niet gebruiken, dus mogen we de sperziebonen doppen. Een stuk minder gevaarlijk. Ze moeten erg lachen omdat we dingen op een andere manier klaarmaken of snijden. bij Peter worden de spullen steeds uit zijn handen getrokken. Zijn systeem van werken word niet gewaardeerd, haha. Daarna mogen we een schort en muts op om het eten op te dienen. Het geeft een goed gevoel om eten te maken voor zoveel mensen en het smaakt ook nog goed!

Na het avondeten is het tijd voor de presentaties rond het kampvuur. Per groep worden we geroepen en krijgen we 5 minuten voorbereidingstijd. Elke groep laat eerst de gevonden voorwerpen zien. Daarna geef je de presentatie. De onderwerpen waren een dag in Nederland of Rwanda en een cultuurdag in Nederland of Rwanda. Het waren stuk voor stuk leuke presentaties om te zien. Elke groep heeft het weer op een andere manier gedaan. Wij waren als laatste aan de beurt met, al ik dat zeggen, een knallende afsluiter. Samen hebben we eerste de voorwerpen laten zien, Roisin heeft wat verteld over Koninginnedag en verteld over het ballonnen spel. Het spel hebben we vol overtuiging gezien. Ze vinden die ballonnen prachtig! Ze werden gerust achter hun rug of onder hun trui verstopt. Na het spel hebben we het lied Hup Holland Hup gezongen. Peter en ik het couplet en met z'n alle het refrein. En als afsluiter van de avond hebben we met iedereen het lied gezongen. het was een ontzettend leuk gezicht, want een aantal van onze groep hadden zelfs oranje kleding aangetrokken. Ja de sfeer zat er goed in! Samuel heeft de avond afgesloten en ons per land een nieuwe opdracht gegeven.. We moeten in ongeveer 20 minuten een indruk geven van het land waar je vandaan komt. Nou kom maar op, want we hebben een aantal leuke dingen bedacht!

8 augustus 2015

Vroeg in de ochtend worden we wakker en bereiden de laatste dingen voor de presentatie voor. Na het ontbijt mogen de Nederlanders als eerste beginnen met hun presentatie. We beginnen met begropen, drie zoenen op de wang. Iets waar ze erg om moeten lachen. Daarna is het aardrijkskunde verhaal aan de beurt van Peter. Ik heb met al mijn creativiteit een kaart gemaakt van Nederland. De kaart is ingekleurd met een blauw potlood en aarde. We zingen het volkslied en vertellen het verhaal van Jantje met z'n vinger in de dijk. Spijkerpoepen en het lied 15 miljoenmensen mag natuurlijk niet ontbreken. Maa rook de serieuze dingen komen aan bod zoals: gayhuwelijk, abortus eneuthanasie. Hier schrikken een aantal Rwandeese echt wel van. De presentatie van de Rwandeese is een soort toneelstuk over een bruiloft. Alle traditionele gebruiken komen hier in naar voren. Om half 11 word het kamp gezamelijk afgesloten en worden de emails en facebook accounts uitgewisseld. Na een aantal knuffels en handdrukken vertrekken de Rwandeese naar huis. Wij blijven achter om met de kleine kinderen van AMU te spelen. Samen met Alexis zing ik wat met de gitaar. Hij leert me muziek te maken zonder het gebruik van instrumenten. Een groepje is druk bezig met scoobidoo armbandjes maken. Ik maak een armbandje voor Alexis en een klein jongetje. In ruil daarvoor krijg ik twee zwarte armbandjes. Een voor mij en een om weg te geven aan een speciaal iemand.

Ergens na de lunch komt Polycarbe ons halen met de bus. Samen met Peter zit ik achterin en geniet van het uitizicht en de mensen tot mijn ogen dicht vallen.. Het is tijd voor een nieuwe bestemming en een nieuw avontuur. Slapen in een gast gezin! Ik had me voorbereid op een arm gezin, maar we (Ankelien en ik) komen terrecht bij de oudere broer van Samuel. Het is een ontzettend groot en mooi huis. Er is alleen geen stromend water. het is een groot gebouw dat bestaat uit twee huizen. Een voor Emmanuel en Kunda en in de andere woont Mama Rose. Hier logeren Leanne, Peter, Annemarie en Laura. Lekker dichtbij! Ze hebben allebij een eigen poort naar de voordeur, maar ze delen een gezamelijke grote achtertuin. Ons gastgezin heeft drie kinderen; Ela (6 jaar), Kefa (3 jaar) en Tessa (4 maanden). De kinderen kunnen erg goed engels spreken, allen is het jammer dat ze door een tante opgehaald worden om te logeren. We genieten van en lekkere maaltijd met een prachtig uitzicht over Kigali. Het is helemaal donker met heel veel witte en oranje lichtjes. Prachtig! We praten over ons, hun, Rwanda en Nederland. na het eten rond 9 uur gaan we lekker slapen. We zijn moe van de reis! Morgen ochtend gaan we naar de eerste kerkdienst om half 9. Ik ben erg benieuwd! Wat een onzettend leuk gezin, met een lieve moeder en veel huishoudelijke hulp.

Liefs, Germa