Fietsen, Paramaribo Zoo, Vreemdelingenpolitie en geen stroom!

16-11-13
Vandaag hebben we een heerlijke luie dag gehad. We waren allemaal al redelijk vroeg wakker.. we zijn heeeerlijk gaan zwemmen, en daarna lekker wezen chillen op het ‘balkon’. Anouk gaat vandaag naar haar familie. Ja Anouk Soekhoe heeft hier familie wonen. (ik ben benieuwd hoe ze het vandaag zal hebben). Suzanne en ik gaan er een lekkere dag bij de waterkant van maken. Nadat we ons eindelijk eens gedoucht en aangekleed hadden gingen we dan op weg. We hebben netjes gewacht op een bus die maar niet kwam.. dus dachten we dan gaan we maar lopen! Het weer was lekker, dus vonden we dit totaal niet erg. Na een tijdje hebben we even in de schaduw staan wachten.. AU! Hoor ik opeens naast mij. Ik kijk Suzanne aan.. die staat rond te springen. Ja hallo er bijt zomaar een rode mier in mijn grote teen. Nadat Suzanne van deze gemene beet is bijgekomen besluiten we maar weer verder te lopen. Dan zien we in de verte een busje aan komen. Yeaaaaah! We stappen in en rond een uurtje of 16;00 waren we in de stad. Daar hebben we lekker met een vriend (Jonathan) aan de waterkant gezeten. Uitkijkend over de Suriname rivier. Na een tijdje kwamen er drie mannen op ons af; ze wilde graag iets aan ons verkopen. Ze vroegen aan mij of ik Frans sprak (uhm zie ik er Frans uit?), nee ik spreek geen Frans. Aan Suzanne vroegen ze hetzelfde, maar aangezien Suzanne wel Frans spreek zei ze JA. Ik keek opzij en kon mijn lach niet inhouden. De man begon een heel verkoop gesprek in het Frans tegen Suzanne. Na een tijdje kon Suzanne het niet meer volhouden, en vertelde aan de mannen dat ze Nederlands kon.. Ik lach helemaal dubbel van het lachen.. De mannen merkte dat we geen interesse hadden en liepen maar vlug door. Op een gegeven moment hoor ik de buik van Suzanne knorren, dit betekend etenstijd. We gaan lekker eten bij Zuz&Zo, en genieten daarna al wachtend op Anouk van een cocktail bij ’t Vat. Anouk komt rond een uur of 22;00 vol met verhalen. Één en al oor luisteren we aandachtig naar haar verhalen. Ze heeft een hele leuke dag gehad met haar familie hier in Suriname.

17-11-13
Vandaag heeft de regering van Suriname besloten om van half 11 tot half 4 heel Suriname af te sluiten van stroom. En omdat Suriname maar één stroom/energie maatschappij heeft is er daarom voor niemand stroom. (behalve voor de mensen met een noodstroommakerding)

18-11-13
Daar liepen we dan richting Zuz&zo om een fiets te huren.. jawel vandaag gaan de meisjes fietsen door Paramaribo. Netjes over de stoep lopen we richting Zuz&zo.. als we langs een stukje moeten waar auto’s op de stoel geparkeerd staan, lopen we voorzichtig over het overgebleven stukje stoep verder… BOEEEM, plotseling rijdt er keihard een brommer tegen m’n hand aan.. ik denk bij mezelf; wat gebeurt hier nou! Anouk hoor ik achter me gillen naar de man op de brommer. De man stopt netjes bij het stoplicht, en biedt zijn excuses aan. Hij zegt; ‘Ja net op het moment dat jij langs de geparkeerde auto’s liepen wilde ik langs je. Maar omdat jij met je hand zwaaide (wat ik niet deed) botste ik tegen je aan, het spijt me, mijn excuses’ Het is al goed meneer. Ik leef nog, en hier niet terug gevlogen te worden naar Nederland. Na deze gebeurtenis lopen we rustig verder richting ons doel; de fietsen. Aangekomen bij de verhuurder vertellen we dat we voor één dag een fiets willen huren. Ja dat kan, heeft u uw legitimatie bij zich. Wij kijken elkaar aan, ($&*#(#, nee dit hadden we niet. We hadden op de website gekeken of dit nodig was maar nergens stond dit vermeld. Uhm nee meneer, op jullie website stond dit niet vermeld. Na wat wikken en wegen krijgen we het dan toch voor elkaar om een fiets te huren op het verzekeringspasje van Anouk. (lang leve Anouk!) Omdat het ons ook nog eens 200 SRD per fiets aan borg kostte, moesten we toch echt eerst even pinnen. Daar gingen we dan het linksrijdende verkeer in van Suriname. Langs het Onafhankelijksheidsplein, via de Waterkant het centrum van Paramaribo in.. opweg naar de pinautomaat. (en dan zul je denken is er niet ééntje dichterbij? Ja vast wel, maar dit is het enige pinautomaat waar Suzanne haar pas geaccepteerd word) Na dit avontuur beginnen we een droge keel te krijgen, en besluiten we bij onze stamkroeg ’t Vat een drankje te doen, en misschien wat eten. Daar gaan we weer op onze trouwe bikiess richting ’t Vat. Na een stevige lunch bij ’t Vat (want ja je moet niet van je fiets vallen) gaan we richting Paramaribo Zoo. Inmiddels zijn onze fietsen omgedoopt is; Freek, Willem en Bob. De weg naar Paramaribo Zoo is niet lastig, maar gelukkig hebben we wel een kaart meegenomen. Alle wegen in de stad zijn éénrichtingswegen dit maakt het rijden iets makkelijker. En je moet gewoon onthouden dat je aan de kant van je horloge moet rijden. (voor mijn zit mijn horloge links) Opeens hoor ik Anouk zeggen; ik hoor de apen al brullen. Als we iets verder rijden komen we langs een asiel.. en ik dacht dat Suzanne slechte oren had! Hahahaha. Even laten komen we aan bij Paramaribo Zoo, ik zal je vertellen stel je er niet zo veel van voor. De entree kost slechts 10 SRD per persoon, dat is omgerekend net 2 euro ofzo. De dieren zitten in hokjes, of achter tralies die erg verroest zijn, en met één harde beuk open te krijgen zijn. Of de dieren zitten helemaal niet in hokjes, zoals de aapjes, die lopen gewoon lekker los. Na wat bezoekjes aan verschillende dieren, zijn we in zo’n vrolijke bui dat we besluiten om te gaan filmen. We filmen de dieren en verzinnen er stemmetjes bij. Dit geeft een hilarisch resultaat. Ondertussen dat wij bezig waren met het filmen van de dieren, en helemaal in ons element zaten, vond een man het nodig om ons te filmen. Jaja zelf in de dierentuin zijn wij de attractie. Na het zoeken van onze soortgenomen, vriendjes en familie besluiten we dat het tijd is om terug te gaan naar de stad. Als we de dierentuin uit fietsen, zit ik op de fiets met een grote glimlach, en denk bij mezelf dit is puur genieten! Op onze trouwe Freek, Willem en Bob rijden we terug naar Zuz&Zo om ze weer veilig terug te brengen naar hun baasje. Echt ik kan je aanraden om te fietsen door Paramaribo, want het is heerlijk! We nemen een kijkje in de Palmentuin, en gaan nog even genieten aan de Waterkant. Rond een uurtje of half 6 besluiten we dat het tijd is om te gaan eten en waar doen we dat; jaja je raadt het al ’t Vat! (ik denk dat ze daar een dikke omzet gemaakt hebben door ons) Want onze buikjes moeten we goed vullen aangezien we straks weer met onze voetjes van de vloer gaan tijdens de Salsa les!

19-11-13
Daar lopen we dan in een lange spijkerbroek met 36 graden richting de bus. (ja lieve mensen, terwijl het bij jullie al bijna vriest is het hier nog heeeeerlijk 36 graden!) Totaal geen zin hebben we vandaag maarja het moet wel. We moeten onze laatste stempel hebben voor in ons paspoort, want anders komen we het land niet uit. Met onze trouwe PLK bus vertrekken we richting de stad, halverwege stappen we over op lijn 9 (jaja ondertussen zijn we aardig betekend met het OV in Suriname). Rond een uur of 12 komen we aan bij de vreemdelingenpolitie. We hebben er maar de hele dag voor uitgetrokken want je weet het maar nooit. Als we binnen stappen is het totaal niet druk, er zijn alleen mensen aan het wachten en er staat geen rij. Mooi! Denken we. We lopen naar het raam waar we vorige keer ook moesten zijn. De vrouw achter het raam, wijst naar een ander raam waar we moeten zijn. Daar achter zit een man, Suzanne legt even onze situatie uit. De man neemt onze paspoorten aan en zegt dat we even mogen plaats nemen. Jaja even denken wij nog. OOSTERHEERD; wordt er na ongeveer 40 minuten geroepen. HUUUU denk ik. Heb ik dit goed gehoord? Ja hoor. SOEKHOE; daar loopt Anouk naar het raam. De man zegt; Heet jij Soekhoe? Ja zegt Anouk. ‘Hu, hoe dan?’: zegt de man. ‘Ja meneer ik heb hier familie wonen’. De man lacht vriendelijk en geeft Anouk haar paspoort terug. Suzanne was inmiddels al bij ons komen staat, en voor het eerst in haar leven word haar achternaam WATTEL goed uitgesproken. (Het is niet wattOl, maar wattEl) Met een glimlach op ons gezicht lopen we naar buiten, het is ons gelukt, we hebben ons laatste verplichte ding volbracht! Yeaaaah. Nu kunnen we nog even heerlijk genieten zonder verplichtingen van het mooie Suriname.

Reacties op mijn oude reisblog:

Yvonneschrijft:20 Nov 2013, 00:26
Top dat het zo snel ging bij vreemdelingenpolitie!! Ik zeg geniet volop van de laatste tijd en drink nog een lekker sappie op mijn rekening!Liefs!

ineke pontierschrijft:20 Nov 2013, 09:03
Lieve Germa, heerlijk al het verplichte is gedaan .
Geniet nog lekker van de laatste tijd daar. Een lieve groet van ons.

ineke vd stoepschrijft:20 Nov 2013, 09:16
wat maken jullie toch veel mee, maar volgens mij zie jij ook overal je avontuur wel in. Geweldig! Als je weer terug bent is het alleen maar koud(ruitjes moesten geschrapt worden vanochtend) en saai.... geniet nog maar lekker hoor!

Mamschrijft:20 Nov 2013, 19:27
Geniet nog met elkaar van alle leuke en mooie dingen van alles wat jullie nog van plan zijn te gaan doen. En ook van het heeeerlijke weer. Pluk de dagen nog in Suriname en straks op Curacao. XXX mam.

Wilma Oschrijft:21 Nov 2013, 12:13
Weer een mooi verhaal. Geniet nog van alles.

AKOschrijft:22 Nov 2013, 19:35
LIEVE GERMA,
NA JE VERHAAL GELEZEN TE HEBBEN, BEDENK IK OPEENS DAT JE TWEE WEEK VERDER ALWEER BIJ ONS THUIS ZAL ZIJN. WAT VLIEGT DE TIJD VOORBIJ, EN WAT BELEVEN JULLIE DAAR ALLEMAAL LEUKE DINGEN. IK ZAG DAT JE GETEKEND BENT MET DRIE SYMBOLEN. DE BETEKENIS VAN DEZE 3 SPREEKT BOEKDELEN. GELOOF, HOOP EN LIEFDE, ZONDER KUN DIT KUN JE NIET. JIJ DRAAGT ZE NU BIJ JE. IK HOOP IN GELOOF ZEKER JE 6 DECEMBER WEER TE ZIEN. IK ZAL JE MET LIEFDE BEGROETEN. DIKKE KUS PAP, EN BLIJF NOG GENIETEN VAN ALLES WAT NOG KOMT. DOEI JE PAP.

Rietschrijft:25 Nov 2013, 13:51
Hoi Ger, wat weer een leuk verhaal. Geniet nog maar even want voor je het weet ben je weer in het koude Nederland, je moet maar thermokleding vragen van de Sint want de overgang is wel erg groot!! Liefs xx

Klaas & Roelie.schrijft:25 Nov 2013, 15:32
Ook deze verhaal was weer top....geniet met je vriendinnen nog in Suriname en Curacao..pa/ma/broer en zus kijken naar je uit...doeiiii liefs van uit Garrelsweer XxX

Een weekje op de kweekschool!

11-11-13
Om 5 uur zijn we opgestaan om naar het ACI te gaan. We hadden gehoord dat je vroeg bij de bus moet staan omdat je anders niet in de bus past. Rond 6 uur stonden we bij de bus. En ze hadden gelijk, veel bussen reden door omdat ze al helemaal vol zaten. Gelukkig hadden we als snel een bus te pakken. Rond 6:50 waren we op het ACI. We zijn opzoek gegaan naar Mevrouw Oliviera. De conciërge sprak ons aan, wij vertelde hem dat we opzoek waren naar Mevrouw Oliviera. ‘Die is er niet’ zei hij. Wij keken elkaar aan, nee dachten we. ‘Grapje’ zei hij daarna. Gelukkig maar, want zo vroeg in de ochtend hadden we nog geen behoefte aan grapjes. Door de conciërge werden we naar boven gebracht. Halverwege de trap kwam Mevrouw Oliviera aanlopen met de onder directeuren. We hebben ons voorgesteld en ze heeft ons meegenomen naar buiten. Daar werd de vlaggenparade gehouden. Drie meiden stonden bij de vlag om hem te hijsen, de rest stond er omheen. ‘We zingen nu het volkslied uit volle borst’ Nou erg vol was het niet. Na het volkslied werden we naar voren geroepen. (daar stonden we een beetje van te kijken) We werden voorgesteld door Mevrouw Oliviera, moeten onze naam zeggen, en ze vertelde wat we hier kwamen doen. Daarna hebben we een rondleiding door de school gekregen van één van de onder directeuren. Het was een erg vriendelijke man! We hebben elk lokaal bekeken, en verschillende docenten ontmoeten. De sfeer was erg positief. Na de rondleiding zijn we naar het kantoor van Mevrouw Oliviera gegaan om het rooster te bekijken, en de opdracht te bespreken. We mochten zelf ons rooster samen stellen. We hebben vakken gekozen om te volgen die ons leuk en relevant leken. We hebben als opdracht meegekregen dat we een discussie met de studenten moeten voeren, en een workshop/presentatie moeten geven. Het thema moesten we bespreken met Mevrouw Oliviera. We hebben afgesproken dat we eerst de lesweek volgen en op vrijdag een presentatie geven. Het thema mochten we zelf bepalen en dan donderdag aan haar doorgeven. De maandag op het ACI is echt een oriëntatie geweest. Omdat ik geen verwachting gesteld had, viel me het alles mee. De docenten waren vriendelijk, de sfeer was positief en het gebouw zag er prima uit. Ik zeg op naar dag 2!

12-11-13
Onze eerste echte lesdag op het ACI. Rond half 9 zou onze eerste les zijn; Tekenen. Rond half 7 zijn we opgestaan en zijn we richting de bus gelopen. Omdat het wat later was, waren er veel minder bussen (dit wisten wij niet). Het was erg vervelend, en kwamen daardoor iets te laat. Gelukkig vond de leerkracht dit niet erg en mochten we zijn les bijwonen. In de les waren de studenten bezig met een opdracht die ze op het examen zouden krijgen. Ze moesten een collage maken. Ze moesten een plaatje uit een tijdschrift of een foto opplakken en deze verder tekenen met wasco. Het plaatjes moest uiteindelijk niet meer opvallen in de tekening. De leerlingen krijgen voor hun examen drie onderdelen; Papiertekenen, Bordtekenen en Theorie. Papiertekenen weegt 1 keer, de andere onderdelen 2 keer. De studenten waren erg hard aan het werk om te oefenen met de techniek. Dit was erg leuk om te zien. Ik kan zeggen dat ik dit wel mis op de GH. We hebben wel theorie of expressie tekenen maar geen papiertekenen of bordtekenen. Het is makkelijk dat alles bij ons met de computer en het digiboard kan, maar erg creatief worden we er niet van. De studenten hebben theorie gehad over de ontwikkeling van het tekenen bij kinderen. De krabbelperiode +- 2 tot +- 4 jaar en de Periode van de begripsafbeelding +- 4 tot +-12 jaar. De leerkracht was erg open naar ons toe, en erg vriendelijk. Ik voelde me veilig in het lokaal, door de positieve sfeer. Ik voelde me totaal geen gast. De leerkracht heeft ons een aantal voorbeelden gegeven waar hij les over geeft. Dit was erg interessant om te horen. Ik merk dat ik het jammer vind dat je dit niet als vak aangeboden krijgt op de GH. Het tekenen van een poppetje is al heel essentieel. Je kunt als juf moeilijk een poppetje tekenen die in verhouding niet klopt. Hierdoor geef je geen goed voorbeeld. Na deze les was het de bedoeling dat we handvaardigheid zouden volgen, maar deze docent was niet aanwezig. Hierdoor konden we de les niet volgen. Dit vonden we erg jammer. Maar dit betekende wel dat onze lesdag over was.. en dat we lekker naar huis konden. Nou dat lekker naar huis konden we op onze buik schrijven want we hebben uren staan wachten op een PLK bus. Ik weet niet waar die bussen overdag zijn, maar rijden doen ze niet. Daarom hebben we maar een bus richting de stad gepakt, en zijn we lekker wezen eten in de stad. Bij de popeye’s hebben we heerlijk gegeten. Daarna hebben we in de stad met nog twee vrienden heerlijk rondgelopen.. Even wat winkels naar binnen en naar buiten. Toen was het toch maar weer tijd om naar huis te gaan.. Thuis aangekomen hebben we wat voor school gedaan en lekker buiten gezeten. ‘Bij het volgende stukje moeten mensen met een zwakke maag maar even hun ogen dicht doen’ Buiten hadden we een vuilniszak neergezet omdat we te lui waren om deze naar de vuilnisbak te brengen. Maar aangezien het in Suriname altijd heerlijk warm is en alles lekker gaat broeien was dit niet zo’n goed idee. Af en aan liepen er mieren naar de zak. Ik dacht bij mezelf ‘kom laat ik de zak even op gaan ruimen’. Ik wilde de zak oppakken, en wist niet hoe snel ik deze weer terug op de grond liet vallen. Onder de zak kronkelde er een klein leger maden. Die zich lekker warm onder de vuilniszak hadden verborgen. BAH! We wisten niet hoe snel we alles buiten schoon moesten maken. Alles aan de kant vegen en dweilen maar. Brrrrr. Nooit meer zullen we een vuilniszak buiten laten staan.. en omdat we in zo’n lekkere schoonmaak bui waren hebben we maar gezellig de film Assepoester 3 gekeken om de dag af te sluiten….

13-11-13
Vandaag zouden we Aardrijkskunde, Opvoedkunde en Kleuter Pedagogiek volgen. De aardrijkskunde les begon om 7;45 in lokaal 11. Om half 7 stonden we al bij de bus te wachten. Één uur en een kwartier van te voren. Opzich zaten we vrij snel in een bus, maar er was flinke file in de stad en de chauffeur had niet zo’n haast. Hierdoor zijn we weer te laat gekomen. Rond 8;00 waren we op het ACI. We vonden het niet netjes en onbeleefd om zomaar de les binnen te stappen. Daarom hebben we gewacht op de volgende les; opvoedkunde. De les begon om 8;30. De theorie die gegeven werd tijdens de les opvoedkunde was voor een repetitie. De studenten hebben volgende week repetitie week. De studenten hebben allemaal een stencil bij zich waar de theorie opstaat. De leerkracht neemt het stencil met ze door, en bespreek mogelijke vragen. Het is een beetje voorkauwen van de leerstof. De leerkracht stelt een vraag en de studenten geven antwoord. Dit gaat het hele les uur zo door. De stof die behandeld werd is wel interessant. Ze heeft het gehad over het klassengesprek, het verschil tussen leren en onderwijzen, leren en rijpen en over materiële en formele vorming. Hier in Suriname heet een goede klassfeer, een goede klasgeest. Toen ze het over vernieuwingen in het basisonderwijs ging het bij één punt over ‘verschillende tempo in het leren’. Ze zei; “Bij het Surinaamse onderwijs is het klassikaal. Er zijn te grote klassen, de juf kan een kind niet apart nemen. Als je niet mee kan komen met de rest is dat pech voor jou en dan moet je blijven zitten. In andere landen is er aandacht voor de ontwikkeling van elk kind apart. Maar hier in Suriname is dat niet zo.” Ze zijn er dus wel bewust van. Maar er wordt weinig tot niks mee gedaan. Daarna had ze het over de hoofdoorzaken van blijven zitten en de gevolgen voor het kind. Ze zei: “Het is voor het kind dus zeker niet gunstig dat het blijft zitten.” Dus ze weten het wel, maar er wordt niet verteld hoe je er dan wel aandacht aan moet geven. Dat vind ik een beetje jammer. Na deze les hadden we Kleuter Pedagogiek. De les ging over de organisatie van de kleuterschool. Ze begon heel netjes bij het herhalen van het doel, en ging daarna verder over de organisatie. Daartussen behandelde ze nog de hoeken, inrichting lokaal en stimulerende leeromgeving. De themahoek wordt hier de moderne hoek genoemd. Ze vroeg de klas wat de meest verwaarloosde hoek was in de klas. Dit was de Lees-hoek. Ik heb tot nu toe twee keer stage gelopen bij de kleuters; (dit door mijn bovenbouw specialisatie) maar ik kan je vertellen dat in Nederland die hoeken ook verwaarloost worden. De kinderen worden een beetje losgelaten, er zit geen doel achter. Ze worden niet gestimuleerd! In Nederland is het heel normaal dat je genoeg meubilair in je klas hebt. Stoelen, tafels en kasten. Maar in Suriname moet je daar goed over nadenken omdat er vaak een te kort is aan stoelen en tafels. Ze liet de studenten discussiëren over dit onderwerp; wie is er verantwoordelijk voor de stoelen en tafels? De conclusie was dat het de verantwoordelijkheid was van de overheid. “Alleen kan je niet op de Surinaamse overheid rekenen, daarom moet jezelf het heft in handen nemen,” vertelde de leerkracht.Ze moeten creatief zijn en vooruit plannen om de inrichting van hun lokaal op tijd af te hebben.
Na de lesdag hebben we lekker in de stad geluncht bij Zuz&Zo.. een heerlijke sandwich met bacon, kip en eiersalade. Woooow heb niet vaak zo’n lekkere sandwich gegeten. Suzanne en ik zijn in de stad gebleven omdat we die avond salsa les hadden bij ’t Vat. We hebben de dag doorgebracht in de palmentuin. We dachten even heerlijk op de bankjes in de palmentuin te liggen. Maar als snel kwam er een vrouw aan lopen die ons ‘vriendelijk’ verzocht om niet op de bankjes te liggen. Hmmm daar ging ons heerlijke idee. Daarom gingen we maar naar ’t Vat toe om een drankje te doen, en alvast een onderwerp voor onze presentatie te bedenken. Rond een uurtje of 17;00 besloten we om nog even een kijkje te nemen bij de waterkant. Even lekker op de rand zitten en genieten van de mooie natuur. Maar op een gegeven moment kwam er een zwerver aan, met een broek die bijna geen broek meer was.. en toen zagen we een stukje natuur wat we liever niet meer wilde zien. Snel zijn we maar weer terug gegaan naar ’t Vat om wat te eten. Al was onze eetlust wel een stukje minder. Die avond hebben we heerlijk onze voetjes van de vloer gebracht met een heeeeeerlijke salsa les.

14-11-13
Vandaag was het tijd voor Logopedie en Geschiedenis. Ik had er veel zin in deze dag omdat ik de les Logopedie me erg interessant leek. Ik snap eigenlijk ook niet waarom wij deze les niet op school krijgen. Juist als leerkracht moet je goed weten hoe je woorden uitspreekt. De leerkracht leerde de studenten de “Nederlandse W” aan.Ze zei dat je bij deze W je onderlip tegen je bovenlanden zet, daardoor is het geen bilabiale klank. Bij zo’n klank gebruik je namelijk beide lippen. Bij de “Surinaamse W” doe je dit wel, dus dat is wel een bilabiale klank. De studenten moesten ‘wie weet waar Willem Wouter woont, Willen Wouter woont waar hij wonen wilt’ dit was erg grappig om te horen. Het was vooral veel spreken deze les. Op het bord stonden allerlei klanken en zinnen die de studenten moesten uitspreken. Ook was er een hoofdstuk in het boek die ging over; woorden die Surinamers verkeerd uitspreken. Maar Anouk, Suzanne en ik kwamen erachter dat wij ook woorden verkeerd uitspreken? Bij Griekse leenwoorden gebruik je namelijk de eu als ui. Dus Zeus = Zuis, Pseudoniem = Psuidoniem, Therapeut = Therapuit. Bij Franse leenwoorden spreek je de au uit als oo. Dus het is niet ch A ffeur, maar ch OO feur. Dus ook voor ons was dit heel leerzaam.
De geschiedenis les begon een half uur later omdat de docent nog ergens heen moest. De studenten bleven netjes in het lokaal wachten. (dit zou in Nederland niet gebeuren, daar waren de student al lang weggegaan) De studenten hadden al bepaalde aantekeningen op het bord geschreven, en moesten dit overnemen in hun schrift. Dit was stof voor de repetitie. De les ging over de evolutie van de mens, er zijn vier groepen; Zuid of Afrika, Rechtoplopende mens, Neaderdal mens en de Homosapien. Toen ze terug kwam, startte ze met haar les. De enige jongen die in de les zat, vroeg of ze ons even wilde voorstellen. Hij wilde maar al te graag weten wie de nieuwe studenten waren. We hebben onszelf voorgesteld. Daarna begon ze aan de les over de evolutietheorie. Ook deze leerkracht begon een discussie over dit onderwerp. Ze vroeg waar ze in geloofden; evolutietheorie of het scheppingsverhaal. Na een discussie erover vroeg één van de studenten wat de leerkracht er zelf van dacht. Ze zei: “Ik geloof natuurlijk dat ik geschapen ben door God!” De studenten riepen daarop: “AMEN AMEN.” Het is erg leuk om te zien dat de communicatie tussen leerkracht en leerling zo open is. Hierdoor word de sfeer in de klas alleen maar beter. Na de les zijn we naar Mevrouw Oliviera gegaan om ons onderwerp voor onze presentatie uit te leggen. We hebben gekozen voor het onderwerp samenwerkend leren bij kleuters. We willen tijdens de presentatie voor afwisseling zorgen door; theorie, werkvormen en discussie uit te voeren.
Thuis aangekomen wilde ik de was in de wasmachine stoppen, maar al snel stond ik weer binnen te gillen! Ieuw, hier zitten 3 (!) slangen! En jahoor, aan het hek bij ons terras zaten gewoon 3 slangen. Snel ben ik naar een huis gerend en gevraagd of ze ons misschien even wilde helpen. 5 mannen die hier op het terrein aan het werk waren kwamen aanlopen met grote houten planken. Slang nummer 1 ging er in sneltreinvaart vandoor, slang nummer 2 kreeg er van langs met de plank en slang nummer 3 was nergens meer te bekennen: aaaaaaaah! Maar goed, na het slangenavontuur was het tijd om te koken. Na het eten was het weer eens tijd voor een siësta. Na een heerlijke, lange siësta (om 16:45 uur werd ik weer wakker) kwam er weer een beetje leven in het huis. Met de meiden van de salsa hadden we afgesproken om naar Havana Lounge te gaan: drankje doen en wie weet ook nog met de voetjes van de vloer. Elke donderdag is het namelijk salsadansen bij Havana. Natuurlijk was onze chauffeur paraat om ons te brengen naar Havana. Toen we aankwamen bij Havana Lounge waren de meiden van de salsa er al. Het salsadansen viel uiteindelijk een beetje tegen. Toen de dj over ging naar andere muziek heb ik me prima vermaakt. Maar er waren zoveel stagiaires in Havana Lounge dat ik het gevoel had dat er een blik Nederlandse stagiaires was opengetrokken. Na een hele leuke avond was het weer tijd om Patrick te bellen. We moesten nog een half uurtje wachten en omdat het binnen zo warm was gingen we buiten maar wachten op onze taxi. Buiten kwam een jongen bij ons staan en na een heel erg slijmerig verhaal, over mattie’s en poppetjes, wou hij graag onze namen weten. Ik stelde me voor als Anna (ik dacht jij hoeft mijn naam niet te weten), Anouk als Marie en Suzanne als: Freek! Ik kon mijn lachen niet inhouden en plaste bijna in mijn broek. Vooral om het serieuze gezicht van Suzanne; ik ben Freek. De jongen had het snel door en zei; ‘Jij liegt’. Suzanne zei; ‘Ja sorry dat ik loog’ en daarna wist ze even niet meer wat ze moest zeggen dus zei ik maar; ‘Ja ze heet debora’ (Sorry iets beters kon ik op dat moment niet verzinnen) Gelukkig kwam Patrick al snel aanrijden en heeft hij ons zonder kleerscheuren thuis afgezet…

15-11-13
Vandaag was het dan zo ver de dag voor onze presentatie. We hebben het goed voorbereid en wisten precies wat we wilde vertellen en over wilde brengen. Ik moet zeggen dat ik het heel spannend vond. Want presenteren voor Surinaamse studenten is wat anders dan voor Nederlandse studenten. Dit zeg ik omdat we dit ook al ervaren hadden dat er een verschil was tussen Surinaamse en Nederlandse kinderen. Waarschijnlijk zouden we de instructie weer een paar keer moeten herhalen.Toen we de klas binnen gingen, hebben ik eerst de dingen op het bord geschreven. De belangrijkste punten van de theorie. Ik was nog bezig met Anouk met schrijven, Suzanne was alvast begonnen met de inleiding van de presentatie. De studenten waren erg enthousiast. Dat was erg fijn! Suzanne begon met de vraag; wat is samenwerken. Ze heeft het via een woordweb gedaan. Omdat er niet veel reactie uit de klas kwam heeft ze haar vraagstelling aangepast. Hierdoor kwamen er meer punten over samenwerken naar voren. De punten heb ik in het woordweb geschreven. Daarna kwam de stelling ‘Kleuters kunnen niet samenwerken’. Suzanne vertelde dat kleuters egocentrisch zijn aangelegd (erg op zichzelf gericht). De leerlingen zeiden dat ze het niet mee eens waren, want kleuters kunnen toch ook spelen in een hoek. Toen Suzanne vroeg of iemand het nog eens was met de stelling, reageerde er niemand. Toch was de bedoeling dat hier nog argumenten voor kwamen. “Nu doen we even alsof we het eens zijn met de stelling, wat voor argumenten zou je dan noemen?”Het duurde even voordat ze begrepen wat Suzanne bedoelde. Ze noemde als argumenten, dat kleuters nog wel begeleid moeten worden. Dat vond ik een hele goede. Het was erg leuk om te zien dat de studenten zo betrokken reageerde en zo goed mee deden. Daarna heeft Anouk een stuk theorie uitgelegd over samenwerken. Ze vertelde over het belang van samenwerken, in welke activiteiten je het kon toepassen en welke werkvormen je kon gebruiken bij de kleuters. Daarna heb ik met de studenten een werkvorm gedaan. Ik heb met de studenten geëvalueerd aan de hand van de placemat. Ik heb de werking van de placemat zo goed mogelijk geprobeerd uit te leggen. Ik heb erg op mijn praten gelet, vooral op mijn snelheid. Eerst moesten ze individueel opschrijven wat ze nog wisten van de les. Daarna moesten ze het belangrijkste opschrijven in het midden. Dit moesten ze samen bespreken. In het begin hadden ze de opdracht niet begrepen. We hebben het apart per groepje nog even herhaald. Daarna hadden ze allemaal door wat ze moesten doen. Sommigen hadden het kort en krachtig opgeschreven, anderen maakten er een heel groot verhaal van. Als laatste hebben we de studenten gevraagd of ze de dingen die ze geleerd hadden wilde toepassen in hun eigen stage; dit wilde ze graag doen. We hebben ze ook naar voorbeelden gevraagd hier kwamen leuke dingen uit. Zoals dat ze de binnen- en buitenkring toe wilden passen. Dat je bij samenwerken verdraagzaam moest zijn. Dat samenwerken belangrijk was. De leerkracht die ons beoordeeld heeft vond het ook heel leuk. Ze heeft onze beoordeling niet vanuit feedback geschreven maar vooral commentaar opgeschreven zoals; Aangeven van de tijd bij een opdracht, jezelf introduceren aan het begin en meer aanschouwelijk materiaal meenemen.

Ik heb het enorm naar mijn zin gehad op het ACI. De week is super snel gegaan. De leerkrachten waren erg aardig en de studenten waren erg geboeid. We waren altijd welkom tijdens de lessen, en mochten overal kijken. Het is erg leuk om les te volgen in een andere cultuur. Ik heb veel geleerd deze week, het is zeker de moeite waar geweest om dit mee te maken!

Reacties op mijn oude reisblog:

Mamschrijft:16 Nov 2013, 14:04
Wauw wat een verhaal, en omdat ik toch de meeste tijd op de bank zit met mijn pootje omhoog, vond ik het helemaal niet erg dat het weer zo´n lang verhaal was. Wat fijn dat jullie deze week mochten meemaken, zo kan je inderdaad zien dat het in alle culturen weer anders gaat. En je hebt er ook weer wat van opgestoken, wat je in nederland weer kan gebruiken.
Nou geniet er nog van liefs Mam.

Hennyschrijft:17 Nov 2013, 11:07
Inderdaad weer een leuk verhaal, we zien het allemaal voor ons!! Geniet van deze laatste momenten,..
Liefs van ons

Mijn gênante plasverhaal door de ogen van een ander!

Rond 6;30 ging de wekker weer, wooooooooooow zo vroeg. Maar dit keer vonden we dit totaal niet erg. Want we gaan vandaag lekker naar White beach met een aantal vrienden (Jonathan + vrienden). Een heerlijk dagje dus. We hebben ons snel klaar gemaakt, en met de taxi zijn we naar de afgesproken plek gereden. Maar aangezien we met Surinamers afgesproken hadden moesten we nog een tijdje wachten.. en natuurlijk moest ik weer ongelofelijk nodig plassen. Op de één of andere manier moet ik altijd plassen op de meest onmogelijke momenten.. Dit keer heb ik besloten om mijn genante plasverhaal niet zelf te beschrijven; maar u dit te laten lezen door de ogen van een ander namelijk; Anouk Soekhoe. ‘Een probleempje was wel dat Germa ONTZETTEND nodig naar het toilet moest. Tsja, we stonden bij een tankstation en daar zouden ze vast wel een toilet hebben. Samen gingen we naar binnen om het heel beleefd te vragen aan het meisje achter de toonbank. Het antwoord was: ‘nee.’ Na wat gemopper en gezucht liepen we dus weer naar buiten. Maar Germa moest echt ontzettend nodig en het was eigenlijk gewoon een beetje belachelijk dat ze niet naar het toilet mocht, terwijl er wel een toilet was… Na een paar minuten ging Germa gewoon weer de winkel in. Natuurlijk ging ik weer mee, ter begeleiding. Misschien mocht ze wel naar het toilet als ze iets kocht. Maar nee, ook dat mocht niet. ‘Wat een ellende!’ Germa moest toch echt ongelofelijk nodig plassen en kon het echt niet meer ophouden… De jacht naar een wc werd dus geopend. Als de echte meisjes in de stadsjungle van Suriname gingen we dus op zoek naar een toilet (Suzanne bleef veilig bij onze taxichauffeur Patrick). We stapten een willekeurige Chinees binnen en vroegen of Germa misschien naar het toilet mocht. De Chinese mevrouw verstond jammer genoeg geen Nederlands en snapte dus niks van onze vraag. En tsja, hoe leg je dat ook uit met handen en voeten? We besloten om de jacht maar voort te zetten. Bij een restaurant was op de een of andere rare manier de wc kapot… Germa had bijna de moed opgegeven, maar ja ze moest toch echt plassen. In mijn ooghoek zag ik een huisartsenpraktijk. Waarom zouden we het daar gewoon niet proberen? We liepen naar de deur toe… Maar helaas: de deur wou niet open. Konden we dan nergens in de buurt gewoon even naar het toilet? Ellendig! En dus besloten we om dan maar een mooi bosje te zoeken… Je moet toch wat als je echt HEEL nodig moet. De zoektocht naar een geschikt (lees: waar geen Surinaamse mannen op de loer liggen) bosje was nog een heel avontuur. Na 5 minuten gelopen te hebben hadden we dan eindelijk een bosje gevonden. En als ik er voor zou gaan staan dan zou het helemaal niet opvallen. Juist toen we daar naartoe liepen kwam daar Patrick aanrijden. Sjongejongejonge, kon Germa dan niet gewoon in alle rust even plassen in, het net ontdekte, bosje? Patrick riep: ‘Wat gaan jullie doen?’ ‘Euh, Patrick, Germa moet echt ongelofelijk nodig plassen en we hadden zojuist een mooi bosje gevonden.’ Omdat onze papa’s natuurlijk in Nederland zitten bekommert Patrick zich nog een beetje om ons (heel lief natuurlijk). En dus mochten we weer in de taxi stappen en zou hij ons naar een geschikt toilet (dus geen bosje) brengen. Ook dat was weer een heel avontuur. Jammer genoeg kan Patrick ook geen Chinees praten en dus kreeg hij het bij de Chinees ook niet voor mekaar dat Germa naar het toilet kon. Na wat heen en weer rijden en rondvragen was daar dan EINDELIJK het moment aangebroken: bij een taxibedrijf mocht Germa dan eindelijk naar het toilet. Vraag alleen niet hoe het toilet eruit zag… Van tevoren vroeg Germa nog of ik misschien ook nog naar het toilet wou gaan, gewoon voor de zekerheid. Maar toen ik haar gezicht zag, toen ze van het ‘toilet’ kwam wist ik genoeg: ik bedankte heel erg voor het aanbod.’ Na deze genante vertoning konden ik dan eindelijk met een lege blaas onze reis vervolgen. Want ondertussen was de rest van de mensen en de bus al gekomen, en zaten ze in de bus te wachten op ons. Na een korte busreis met nog een stop voor eten en drinken zijn we aangekomen op White Beach. We hebben een heeeeeeeeeeeeerlijke dag gehad, met veel lachen, gieren en brullen en verkoeling in het water. Het resultaat van de dag: 2 rode garnaaltjes en 1 bruintje beer. Als halve Surinamer is Anouk nog nooit verbrand in haar hele leven; er oneerlijk in vergelijking met Suzanne en mij. Na een heerlijk dagje White Beach vertrokken we rond 17:00 uur weer. Patrick kwam ons weer ophalen en bracht ons weer veilig naar huis. Rond 21:00 uur lagen we alle drie uitgeput in bed, best vermoeiend zo’n dagje niks doen.

Reacties op mijn oude reisblog:

Wilma Oschrijft:16 Nov 2013, 10:23
Is een plasschuitje voor de dames een idee. Hoef je niet op je hurken in de bosjes, maar lekker staand tegen een boom. ( net als de mannen ) Of willen wij ons daar niet mee vergelijken?

Corienschrijft:16 Nov 2013, 11:03
Alleen de titel boven het verhaal nodig uit om te lezen .En weer erg leuk veel plezier nog Gr en liefs van ons

We 're flying high, We 're flying right up to the sky 9-11-13

Vandaag was het dan zo ver.. een rondvlucht boven Paramaribo. Rond 8:00 stonden we alle drie al helemaal klaar voor ons avontuur. Jonathan nam ons mee naar het vliegveld ‘Zorg en Hoop’. Vanaf daar zouden we met hem vliegen. We hadden er zo ontzettend veel zin in. Aangekomen bij het vliegveld stopte we bij een gebouwtje, daar mochten we via de deur naar binnen. En daar stond hij dan te ‘shinen’ het vliegtuigje. Hij zag er echt super vet uit. Jonathan schoof de grote deuren richting de landingsbaan open. In het vliegtuigje was er ruimte voor 4 personen, 2 achter en 2 voor. Nadat Jonathan het vliegtuigje grondig gecontroleerd had was het dan eindelijk zo ver. We mochten aan boord kruipen. Hij legde het hoog nodig uit; hoe we de deuren open moesten maken, waar de brandblusser was, en natuurlijk waarin we moesten spugen. (gelukkig hadden we dat niet nodig) Daar reden we dan richting de landingsbaan. Jonathan zei nog wat dingen door zijn microfoon, en voor we het door hadden waren we al bezig met opstijgen. We zaten al vet snel boven in de lucht. Waaaauw wat een uitzicht. Wat een gaaf gezicht. Alles zag er zo mooi uit en heel veel dingen waren goed te herkennen. De Weidenboschbrug, de Göslar, hotel Torarica en niet te vergeten: de Hermitage Mall. En ja, ook ons stamcafé was te zien, haha! (zag er wel een beetje klein uit van boven) Ook vlogen we over fort New Amsterdam, super gaaf om dit te zien. Het heeft een stervorm vanuit de lucht gezien. We zijn over bossen gevolgen en over de zee.. ‘De weg naar zee’ een bedevaartsoord voor de Hindoes konden we ook goed bekijken. We hebben echt tussen de wolken gevlogen, het was zo mooi om alles te bekijken. Echt genieten! Ook hebben we een stukje boven de wolken gevolgen. Echt je voelt je zo vrij! Wauuuw. Na een half uurtje zette Jonathan het vliegtuig weer veilig op de grond: APPLAUS! (foto’s volgen nog, en anders even op Facebook kijken)

Reacties op mijn oude reisblog:

Rietschrijft:10 Nov 2013, 12:30
Fijn te lezen dat je weer veilig bent geland!!! Xxx

Yvonneschrijft:10 Nov 2013, 23:43
Gaaf!!!Ik zeg op naar jullie volgende avontuur!
Liefs, Mij

Wilma Oschrijft:11 Nov 2013, 00:39
Als ik het goed begrijp zit je stagetijd er nu op.
Geniet van je vakantie. Liefs van mij. doei doei.

Klaas * Roelieschrijft:11 Nov 2013, 12:13
Knap hoor in zo'n vliegtuigje te stappen...maar ja je beleefd het nooit weer he...toptijd verder
Liefs uit Garrelsweer.

Afscheid nemen van het pedagogische klimaat met veel zon en af en toe regen.

3-11-13
We zijn de zondag dit keer gestart met het oppassen bij Harm en Jessica. Ze moesten weer naar het ziekenhuis toe en daarom hebben we op hun kinderen gepast. Mattias en Christian. De kinderen hebben heerlijk op de playstation gespeeld met Anouk (zie er niet zo heel veel van kon, wel leuk voor de kinderen want die wonnen steeeds :P) Voordat ze weg gingen vertelde Harm dat er een zonsverduistering zou zijn rond kwart voor 11. Het zou dan vijf minuten helemaal donker zijn. Ik rond kwart voor 11 mijn camera op filmen gezet.. wij zaten in spanning te wachten.. maar erg donker werd het niet. Om kwart voor niks, om tien voor niks, om 5 voor niks, om 11 uur niks.. Nou ik weet niet wat ze hier in Suriname een zonsverduistering noemen.. maar erg donker was het niet!
De middag hebben we doorgebracht in de Hermitage Mall.. We waren eerst richting de stad gegaan maar alles was er dicht van wegen het Hindoestaanse feest Divali (het lichtjes feest). Beetje dom van ons, daarom zijn we maar richting de Hermitage Mall gegaan, want die is meestal wel open. We waren daar om half 4 en zijn eerst maar even wat gaan drinken bij de mac en genieten van de wifi. Rond 4 uur gingen de winkels open.. De avond hebben we lekker chill doorgebracht met een filmpje.. om vervolgens rustig te gaan slapen.. Maar dit idee van rustig slapen werd bruut verstoord door onze blaffende hond Boris en zijn vriend..

4-11-13
Vandaag is onze laatste week op stage aangebroken! Gister was het Divali geweest.. en omdat er veel Hindoestaanse kinderen op onze stage school zitten hadden ze eten meegenomen. Mijn werkbegeleidster vertelde mij dat we het eten van de kinderen als christen niet mochten aannemen of opeten. Het eten is door de ouders geofferd tijdens Divali. En daarom kunnen wij het als christen niet meer eten. Gelukkig begrepen de kinderen dit, en vonden ze het niet erg dat ik het niet aannam. Tijdens de pauze komt Nishant naar mij toe; Juf weet u het nummer van de politie? Nee Nishant vertel? 114. Weet je wat het nummer van de politie in Nederland is? Nee, vertel? 112. Dan vervolgd Nishant; ja de politie is Nederland is heel sterkt en goed. De politie van Suriname doet nooit wat, die rijden alleen maar rondjes en helpen helemaal niemand.
s’ Middags hebben we heeeeeeerlijk knakworstjes in bladerdeeg gegeten. Ik had de knakworst gemaakt, wilde ze in de oven doen.. maar merkte toen dat de oven het niet deed. Hmm fijn! Daarom heb ik Tanja en Herma heel lief aangekeken of onze worstendingen bij hun in de oven mochten. Via facebook zouden ze dan wel doorgeven wanneer ze klaar zouden zijn.
OKE, DIT IS HEEEEEERLIJK NIEUWS. IK HEB EEN LEENLAPTOP VAN JENNIFER EN EDDY GEKREGEN. HIERDOOR KAN IK WEER LEKKER BLOGS SCHRIJVEN, FACEBOOK BEZOEKEN, EN MIJN SCHOOL WERK MAKEN! YEAAAAAAH.
Op het avondprogramma stond natuurlijk weer: salsa les! Even dachten we dat het onze geluksdag was, toen we aan kwamen lopen kwam er een bus aanrijden. Ongeveer voor het eerst in de tijd dat we hier nu zijn trokken we een klein sprintje. Maar voor niks… de bus reed gewoon door. We besloten om maar een stukje te gaan lopen. Misschien dat als we naar Sunnypoint zouden lopen we meer kans maakten op een bus. Onderweg moesten we natuurlijk erg oppassen voor slangbermen, oftewel bermslangen. In de verte kwam al een PLK bus aan.. Aangekomen bij de eindhalte van PLK moesten we natuurlijk nog een stukje lopen door de stad naar ’t Vat. Het was niet normaal, de hormonen van de Surinaamse mannen gierden weer door hun lijf. De meest originele openingszinnen werden gemaakt; Jullie zijn mooi, maar jij bent de mooiste. Een tip: als je veel zelfvertrouwen wilt krijgen als vrouw, ga dan naar Suriname!

5-11-13
Voor ons dossier moeten we onderzoeken hoe de organisatie is op onze stageschool. Mijn werkbegeleidster had ik een vragenlijst laten invullen met onder andere de vraag: ‘Wat vindt u van het pedagogische klimaat op school?’ Het antwoord was als volgt: ‘Goed. Wij hebben een tropisch klimaat, meestal zon en soms regen. Ik kon het niet laten om dit meteen te vertellen aan Suzanne (want die had de vragenlijsten gemaakt) Suzanne had het niet meer, en kon alleen nog maar lachen. Al lachend kwamen we aan bij Anouk en vertelde haar wat er ingevuld was. Eigenlijk is dit helemaal niet om te lachen, want als je als leerkracht niet weet wat pedagogisch klimaat is.. is dat erg! Maar het antwoord was zo lachwekkend dat we niet niet konden lachen..
Nishant: Juf Germa u bent zo schattig als een ijsbeer! Een ijsbeer Nishant? Hoe ziet een ijsbeer eruit dan? Ja gewoon juf. 2 van die witte sneeuw bolletjes op elkaar, met van die takjes eruit als armen.
Vandaag heb ik keihard aan mijn opdrachten gewerkt, en bijna alles wat ik kwijt ben geraakt door mijn kapotte laptop heb ik overnieuw gemaakt. Ik kan je vertellen dit was erg leuk om te doen (not!) Maarja kan maar beter het overnieuw maken, dan dat ik erachter kom dat mijn opdrachten niet meer te redden zijn..

6-11-13
Zooo omdat we de kinderen graag iets mee willen geven als traktatie zijn we vandaag (na stage) opstap gegaan voor spulletjes. We wilde de kinderen graag iets geven wat ze goed konden gebruiken! Rond 2 uur stonden we te wachten bij de Chinees, en de bus kwam wonden boven wonder meteen aanrijden. Het was onze geluksdag. We hebben meteen maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog even souvenirs te kopen. Eerst zijn we naar de Shana geweest om de nieuwe collectie te bekijken, daarna naar de horloge winkel voor Suzanne. In de horloge winkel hebben Anouk en ik meteen een klein school uniformpje mee genomen (als aandenken). Daarna zijn we door gegaan naar de Kirpalani, hier hebben we schoolspullen gekocht voor in het pakket voor onze werkbegeleidsters. En natuurlijk iets voor de kinderen. Omdat ze hier in Suriname nergens stickers verkopen zijn we nog door gegaan naar de Pico Bello om daar stickers te kopen. Want stickers kunnen ze hier altijd wel gebruiken… Met volgepropte tassen zijn we richting ’t Vat gelopen om daar heerlijk te eten en ons daarna uit te leven tijdens een Salsa les. Jaaaa op woensdag denk je nu? Ja op woensdag want aangezien we GEVORDERDEN zijn mogen we nu op de maandag en woensdag trainen.. Jippppie! Toen we thuis kwamen hebben we de worstenbroodjes in de oven gegooid; dit is een onderdeel voor de traktatie van de kinderen. Daarna ben ik begonnen met het schrijven van een kaartje aan de kinderen. Ik heb een potlood gegeven met daarop een ballon, die ballon zat vastgebonden met een touwtje en aan dat touwtje zal een kaartje. Ja het was een hele constructie maar dat was het waard! Na het inpakken van het pakket voor mijn werkbegeleidster was het inmiddels al half 12 en ben ik maar snel mijn bed in gedoken! Zzzzzzzzzzzzzzzzzzz.

7-11-13
‘Vandaag is dat dan zover, mijn laatste stagedag’ Dit besef ik als ik vanmorgen wakker wordt. Er vrolijk wordt ik er niet van.. Jammer dat de tijd zo snel gegaan is. Gelukkig heb ik de kinderen veel liefde mogen geven en aandacht. Op weg naar stage krijg ik toch wel een raar gevoel in mijn maag. Als ik op stage aankomen krijg ik van de kinderen allemaal lieve brieven, echt heerlijk om deze te lezen. Eentje springt er toch wel uit: Liefe juf germa. Ik hoow van je. Je ben eg lief voor mei. Ik ga je eg misse weet ge waarom omdat je eg lief was. Ik hooi van je juf Germa. Ik hooi eg van je. Vijne dag in Nederland en versigtig zijn. Ik ga je eg missen. Ik ga alleen aan je denken. Joshua (jozua)Nou dit is toch om blij van te worden! Ik heb nog een heerlijke dag met de kinderen gehad. De traktatie vonden ze erg leuk en lekker. Ze waren er heel erg blij mee. Samen hebben we nog een groepsfoto gemaakt, ééntje met mij en ééntje zonder mij. Nadat de school afgelopen was kreeg ik van elk kind een brasa (knuffel). Ze waren niet weg te krijgen. Zelfs van de directrice van de school kregen wij alle 3 (Suzanne, Anouk en ik) Gods zegen mee en een brasa. Het was erg leuk om zo onze stageperiode af te sluiten. Met veel plezier kijken we terug op onze ervaringen!

8-11-13
Daar gaat de wekker.. we moeten naar de kweekschool! Ooooooooohhhh zucht kreun steun. Niks anders kan ik uitbrengen. Ik loop de kamer uit richting Anouk.. Ooo Anouk ik haat.. Germa Germa Germa weet je wie gemaild heeft? De directrice! Yeaaaaaah. Dat betekend dat we niet helemaal naar de kweekschool toe hoeven. Ik ren weer terug naar mijn kamer; ‘Suzan sluit je ogen, doe de dekens over je heen en ga weer verder slapen, ze heeft gemaild!’ Dit is dat ook wat te gaan doen heerlijk verder slapen.. maar dit duurde niet lang, want al snel hebben we door dat we niet meer kunnen slapen. We pakken onze laptop er maar bij en gaan wat school opdrachten maken. De hele morgen zijn we bezig met het maken van opdrachten. Daarna besluit ik met Suus een heerlijke duik te nemen in het zwembad.. en een beetje bij te bruinen. Nou geloof me dit is eerder rood geworden. We zijn al 2 maanden in Suriname en verbranden doe ik nog steeds.. ’s Middags heb ik even lekker een dutje gedaan in de hangmat (gewoon omdat het kan!) Rond een uurtje of 3 was het plan om naar de stad te gaan.. maar een dikke tropische regenbui liet dit plan in het water lopen.. tegen een uurtje of 4 was het dan weer droog. Daar gingen we weer vol goede moet richting de stad. Lekker even chillen aan de waterkant, genieten van het uitzicht en een chiller. Heerlijk eten bij Zuz&zo, echt heeeeeeel lekker. Onder het genot van livemuziek. We merkte dat we er trek hadden in een lekker toetje, een lekker ijsje. Maar tot onze grote spijt was dit niet op de kaart te bekennen. Daarom zijn we nog maar even een ijsje gaan eten bij ons stamcafe ’t vat! Rond 10 uur zijn we weer terug gegaan richting huis. Nu gaan ik lekker mijn oogjes sluiten, want morgen gaan we de lucht in voor een rondje Paramaribo!

Reacties op mijn oude reisblog:

ineke pontierschrijft:09 Nov 2013, 08:37
He wat leuk om weer een verslag te lezen.
Geniet er nog maar van... Een lieve groet van ons.:-)

Marielleschrijft:09 Nov 2013, 12:25
De tijd gaat inderdaad erg snel, over 4 weken, min 1 dag, ben je alweer terug in Nederland. Geniet nog lekker!X

Mamschrijft:09 Nov 2013, 14:14
Wat een mooi en leuk verhaal weer, de kinderen zullen jullie niet gauw vergeten( en jullie hun niet) Geniet met elkaar nog van de laatste weken, en daarna zullen ook wij moeten wennen dat er GEEN verhalen meer van jou te lezen zijn, dat is raar!Een fijn weekend en volgende week succes daar op de PABO, ben heel benieuwd! Dikke knuffel Mam

Corienschrijft:09 Nov 2013, 14:15
Weer een leuk verslag Geniet nog maar ff de laatste weekjes Liefs en groetjes van ons

mennaschrijft:09 Nov 2013, 18:28
hey meid....elk verhaal is wel weer een bijzonder verhaal, leuk om et elke keer weer te lezen..... geniet nog maar lekker van alle leuke dingen die jullie gaan doen en beleven....
liefs xxx en een dikke knuff van Kevin

Teaschrijft:09 Nov 2013, 21:36
geweldig verslag weer. En ook zo leuk dat je het volhoudt steeds. Het is inderdaad snel gegaan zeg ! Geniet nog van de laatste tijd en van Curacao ! xx

AKOschrijft:10 Nov 2013, 11:53
Lieve Germa,
Na eenafscheid volgt ook altijd een nieuw begin. Een nieuw uitdaging daar voor jullie op de Pabo. Leuk dat de kindren briefjes gemaakt hebben, zal ze zeker lezen als je terug bent. Het stukje over het klimaat spreekt boekdelen, zo zie je maar dat de situtie daar bij jullie heel anders is. Dat er smakelijk om gelachen is, dat is ook wel logies. Dat zouden we hier ook doen, je zou dan een kleur kreigenals en rode biet. Maar dat zie je bij bruine mensen bijna niet. Super dat de directrice jullie de zegen van God toewenst. Dit zegt veel over haar waardering richting jullie. Op naar een andere uitdaging, die ook weer veel ervaring zal geven voor de toekomst. Maak er met z'n allen iets moois van, doe je best je kunt het. Liefs knuffel Pap

Rietschrijft:10 Nov 2013, 12:23
Leuk weer de verhalen van je te lezen. Jammer dat de stage er op zit. Op naar iets nieuws!!!! Veel plezier op Curaçao!!!!! Een lieve brasa van mij, xx

BALEN!

Ik heb een Kwalitatief Uitemate Treurende mededeling; MIJN LAPTOP HEEFT HET BEGEVEN
Daarom zal ik niet steeds een blog kunnen schrijven, ik probeer het wel, maar dan moet dat op de laptop van mijn reisgenootjes. Ik probeer zo snel mogelijk weer een blog te schrijven!

Een brasa van de verdrietige Germa.

Reacties op mijn oude reisblog:

AKO schrijft:05 Nov 2013, 18:44
LIEVE GERMA,
HET SPIJT ME TE MOETEN CONCLUDEREN DAT JOU MOMENT VAN ??? NIET HELEMAAL KLOPT. IK HEB DIT MOMENT ANDERS GELEERD, EN WEL ZO: KWALITIEF UITERMATE TELEURSTELLEND. DAT JE TREURENDE BENT IS EVENMIN LEUK, MAAR ER ZIJN ERGERE DINGEN. KOP OP LAAT JE NIET KISTEN, HIER IN HOLLAND ZIEN WE WEL HOE HET AFLOOPT MET JE LAPTOP. GROET PAP, GA NU SNEL JE VOLGENDE BLOG LEZEN. DIKKE xxxx

Beroemde man en de winter in Nederland

28-10-13
Vandaag zijn we op stage begonnen aan ons project met als thema; De winter in Nederland. We hebben voor deze week elke dag een les over de winter. Van handenarbeid tot rekenen alles komt aan bod. Vandaag was de introductie aan de beurt. Het verhaal van Shaquille die zijn tante in Nederland gaat bezoeken met zijn zusje Rita en zijn mama. Van te voren had ik plaatjes opgezocht die ik op mijn laptop kon laten zien tijdens het verhaal (want ja een digiboard hebben ze hier niet!) De kinderen waren helemaal stil tijdens de vertelling van het verhaal. Met 31 aandachtige gezichtjes keken ze me aan.. al luisterend naar het verhaal. Je zal we denken 31 gezichtjes? Ja 31 normaal heb ik er maar 15 maar omdat Yvon terug is naar NL en niet haar verhaal kon vertellen aan haar klas 3a. Heb ik de 2 klassen maar bij elkaar gedaan, en het verhaal in één keer verteld. Prachtig dat ze het vonden! Vooral toen de sneeuwvlok op de neus van Shaquille kwam lagen de kinderen onder hun stoel van het lachen. De introductie voor het project was een succes en de kinderen hebben door het verhaal kennis gemaakt met de winter. Zo gek om te zien dat ze dat hier totaal niet kennen. Zelfs de kale winter bomen vonden ze maar raar! En toen was het weer tijd voor ons heerlijke salsa avondje. In de taxi op weg naar ’t vat hebben we de grootste plezier over van alles en nog wat. Aan het einde van de salsa les krijgen we te horen dat we volgende week een salsa test krijgen om te kijken of we goed genoeg zijn voor de gevorderde groep. Nou dat wordt dus thuis veel oefenen onder de douche of gezellig in de woonkamer met z’n alle. Als we terug naar huis rijden vraagt Patrick (de taxichauffeur) of we een Javaans drankje willen proeven. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen, want hier in Suriname proberen we alles. Het drankje heet Dawet, het is knal roze. Er zit gras en kokos in.. ik kan je eerlijk zegen ik was er niet zo weg van.. Sorry (A)

29-10-13
Waar is Shaquille naar toe gegaan? Wat kwam er uit de lucht? Sneeeeeeeuw! Ja, en als er in Nederland veel sneeuw uit de lucht komt vallen moet je af en toe je thuis schoon vegen. Als je dat niet doet, kan je straks niet meer naar buiten. En omdat Shaquille en Rita de tuin van tante Hillegonda hebben schoon gemaakt krijgen ze allebei een stuk van een chocolade reep. Maar is de reep wel eerlijk verdeeld? NEEEEEEEEEEEEEE hoorde ik de kinderen zeggen. Maar waarom dan? Je raad het al het was tijd voor een rekenles. Een rekenles die in het project past! Een rekenles over oppervlakte en omtrek van tuinen. De tuin van tante Hillegonda, de tante van Shaquille. De kinderen vinden het erg leuk dat alle dingen steeds over de winter gaan. Ze willen er alles over weten! Het weer in Suriname is ook niet echt je van het.. als ik mijn les geef staan de hemelsluizen open. Zelfs in Nederland heb ik het nog nooit zo hard zien regenen. Ik probeer boven de regen uit te komen, dit gaat met moeite. De regendruppel plenzen boven op het dak… het zijn geen druppels meer. Dit zijn complete watervallen die naar beneden komen. Gelukkig is het droog als we buiten staan te wachten op het busje terug naar huis. Als we thuis zijn gaan wel lekker koken. Het is tijd voor kouseband met masala en rijst. Ik kan je vertellen het is heeeeerlijk. (mama ik zal het thuis een keer maken, als het kan!) Na het eten rond een uurtje of 4 komen er twee meiden uit de gemeente van Lob Makandra. Ze komen het haar van Anouk en Suzanne invlechten. Jaja er wordt steeds meer geïntegreerd in de Surinaamse cultuur. We doen hard ons best. Helaas kon het bij mij niet… één nadeel van mijn korte haar. Voor de rest ben ik er super blij mee! Geen last van warme haren in je nek.. ik kan je wel vertellen dat het steeds langer wordt. Maar hier naar de kapper durf ik niet!

30-10-13
Jozua ga jij maar bij de eerste pylon staan. De rest gaat erachter staan. Zo staan al mijn stage schatjes in een rijtje te wachten achter de pylon. Als ik in mijn handen klap beginnen ze te rennen. En niet elkaar inhalen hoor! Als ik 2 keer klap mogen ze een rondje lopen.. al hijgend komen ze later bij me staan. Nu is het tijd voor rekken en strekken. Want in de winter is het erg koud, en hierdoor krijg je het warm. Nou zeg dat wel het zweet staat me op mijn voorhoofd. Want we zijn natuurlijk niet in Nederland maar in Suriname. Gelukkig is het een beetje bewolkt en staan we niet in de volle zon rond te springen. Na het rekken en strekken ga ik met de kinderen een estafette doen. Maar niet een gewone estafette neeeeeeeeeee om in het thema te blijven wordt het een schaats estafette. Eerst naar even de beweging voor doen, want dat kennen ze hier totaal niet. Schaatsen doe je in Nederland op ijs, dat is bevroren water op een sloot. Zoals ijsblokjes juf? Jazoiets ja! Hahaha wat een heerlijke opmerkingen kunnen de kinderen maken. Daarna gaan we vangen en werpen met een grote bal, een sneeuwbal natuuuuuurlijk!
Als we thuis komen wordt het een middagje die gewijd wordt aan het maken van onze stage opdrachten. Want ja we kunnen niet alleen maar feest vieren hier in Suriname. We moeten ook serieus aan onze opdrachten werken. Want alleen voor niets gaat de zon op... Na dat we keihard gewerkt hebben aan onze opdrachten verwennen we onszelf met een lekkere film avond op het grote tweepersoonsbed van Anouk. De film voor vanavond. De kleine zeemeermin! Yeaaaaaaaaaah.

31-10-13
Sneeuwballen een kale boom een voorzetsels.. wat hebben deze dingen met elkaar gemeen? Juist een Nederlandse les van Germa J yeaaaah. Daar gaan we dan op mijn mooist teken ik een kale boom met sneeuw op zijn takken op het bord. Eronder liggen en zweven wat sneeuwballen met voorzetsels erin. De kinderen hebben vandaag een Nederlandse les waarbij ze voorzetsels in een zin moeten plakken. En omdat het bij het thema moet passen, maar ik het lekker beeldend voor de kinderen. Ik heb ze nog nooit met zo veel enthousiaste een Nederlandse les zien maken… Heeerlijk Heeerlijk!
En daar gaan we weer richting de stad omdat Boris zo nodig de slipper van Suzanne moest opeten en onderkwijlen. En Suzanne wilde natuurlijk voor geen goud die slipper meer aan. Dusja dat werd weer een reisje naar de stad. (niet dat we dat erg vinden) Want dan kunnen we meteen onze Shana verslaving even bijwerken. Shana is een kleding winkel hier in Suriname, super leuk en super cheap! Als we richting de Shana lopen ziet mijn oog iets…. Uuuuuuuuhm meiden niet meteen omkijken maar daar zit die man van dat Surinaamse kokprogramma. Subtiel kijken Anouk en Suzanne over hun schouder. En ja hoor daar zit hij midden in Suriname in volle glorie; Ramon Beuk. (voor de gene die het niet weten, google maar even!) na dit glorierijke moment zijn we verder gegaan naar de Shana.. tot onze grote spijt was deze winkel maar open tot 16;00 en laat het nou net 16;01 zijn. Balen! Dan maar richting de Steps voor de slippers van Suzanne. Die loopt er maar meteen 2 voor alle zekerheid, ja met Boris op je terrein weet je het maar nooit. We lopen langs de Kirpalani dat is een soort van warenhuis op z’n Surinaams. Hier zijn we nog niet naar binnen geweest, en omdat ze toch niks beters te doen hebben gaan we maar even rond neuzen in deze winkel. KNOR KNOR KNOR.. ooooooo je raad het al, tijd voor eten! Maar waar? Dan zien we in de verte de gele M al verschijnen en zijn we voor z’n charmes gevallen. Als we heerlijk aan onze patat en salade (ja onze vitamine halen we bij de Mac) komt er een jongen naast ons zitten. Zonder eten.. of drinken.. en begint tegen Anouk te praten ‘zeg heb ik jou al eerder gesproken’ Anouk zegt nee en kijkt weer verder naar haar patat. Maar de jongen geeft niet op en blijft gaan. Hij heeft niet door dat we geen interesse hebben, ook al hebben we dit al heeeeeel erg duidelijk gemaakt. Op een gegeven moment gaat hij maar overliggen omdat hij niet meer weet wat hij moet doen om onze aandacht te krijgen. Nou mooizo dan kunnen wij lekker onze Mac verder opeten… Rond een uurtje of 18;00 lopen we naar de bus.. een mooie tijd dachten we bij ons zelf! Op het plein aangekomen zien we dat er nog meer mensen bij de bus staan te wachten.. alleen geen bus. En als er wel een PLK bus aankomt.. stormen alle mensen op de bus af.. de mensen die erin zitten krijgen niet eens de gelegenheid om uit te stappen. Mensen worden helemaal wild, klimmen door ramen, gooien tassen naar binnen en dat allemaal voor een plekje in de bus. Ooooh zo begint een burgeroorlog! Wij wagen ons maar niet naar binnen.. en blijven achter op het lege plein. Op een gegeven moment moeten Anouk en ik erg plassen, alleen is er in de beurt niet echt iets waar we kunnen plassen. Tot mijn oog rust op een casino/hotel. Anouk zette haar liefste glimlach op een loodste ons naar binnen waar we heeeerlijk onze blaas konden legen. Terug bij de busplaats is er gelukkig nog geen bus langs geweest. Inmiddels is het al 19;00 uur, en begint ons geduld een beetje op te raken.. rond 20;00 is er nog steeds geen bus en staan wij nog mooi te wezen op het plein. Dan komt er een Sunnypoint bus langs.. een man regelt voor ons dat we mee mogen met die bus. En dat hij het laatste stukje naar Lob Makandra doorrijdt! De busreis was een hele belevenis, want Sunnypoint hebben we nog nooit van dichtbij bekeken… Nou je kijkt je ogen uit.. net een sloppenwijk, de bus hobbelt dan ook wat rond op de slechte wegen.. En dit zit dan ongeveer 5 minuten van je slaapverblijf af.. raar hoe de wereld in elkaar zit! Om deze gedachten een beetje opzij te zetten hebben we ons vermaakt met De kleine zeemeermin 2.. en konden we heerlijk dromen!

1-11-13
Vanmorgen toen ik wakker werd, wilde ik maar al te graag even op facebook kijken. Maar tot mijn grote schrik deed mijn laptop niet wat ik wilde.. Hij ging netjes aan.. maar startte steeds opnieuw en opnieuw op. Na vanmiddag doet hij misschien weer normaal dacht ik..
De kinderen hebben vandaag sneeuwkristallen gemaakt. Prachtig zijn ze geworden. Ze mochten ze mee naar huis nemen als afsluiting van het project; De winter in Nederland. Het is erg leuk om met de kinderen over Nederland te praten. Sommige weten er iets van omdat vader of moeder of kennis er geweest zijn. Maar sommige kinderen weten totaal niet wat Nederland is of hoe het weer is of iets van Nederland. Ik heb ze dat deze week mogen leren, en ik hoop dat het ze altijd bij zal blijven.. Op stage moest ik steeds denken aan mijn laptop die vanmorgen zo raar deed.. Ik hoopte maar dat hij het weer ging doen.. Maar toen ik thuis kwam deed mijn laptop tot mijn grote spijt nog steeds niets. Uit alle machten hebben we geprobeerd hem aan te krijgen.. onder het bakken van de kaassoufflés hebben we zelfs met de slimme vriend van Suzanne gebeld.. maar niets heeft geholpen. De zaak van reddeloos. (ik hoop dat ze hem of in ieder geval mijn bestanden kunnen redden) Net zo reddeloos als de kaassoufflés, door al het gedoe met mijn laptop waren we die vergeten.. en lagen ze lekker zwart te worden in de pan. Daaaaaaaaag laatste hapje eten dat we in huis hadden! We hebben maar even wat te eten gehaald bij de plaatselijke chinees en er een chille middag van gemaakt. Filmpjes gekeken op de laptop, een beetje aan school gewerkt. En als grote verrassing kwam er vanuit Nederland een heeeeeeel leuk pakketje! Mijn lieve zusje heeft een pakketje gemaakt met van alles erin. Van pepernoten tot een trui en mijn BH’s! hahahah bedankt! ’s Avond hebben we weer heerlijk onze avond doorgebracht bij ’t Vat… Tsja het is toch weekend!

2-11-13
Zaterdag hebben we heeeeeeeeeeeeeeerlijk uitgeslapen. We zouden toch de dag bijna niks doen.. Behalve boodschappen doen met Harm. Maar dat was pas in de middag. Rond een uurtje of 12 kwam ik mijn bedje uit.. Suzanne en Anouk waren al wakker en zaten achter hun laptop.. Hmm dacht ik, wat moet ik nou gaan doen? Mijn laptop doet het niet.. Dan ga ik maar even douche! Na het douche hebben we boodschappen gedaan met onze vader AbraHARM. Dit was erg nodig. Want aangezien ik vrijdag de laatste kaassoufflés verbrand had.. hadden we niets meer in huis. Met drie karren vol boodschappen lopen we de winkel weer uit. Een meisje loopt met ons mee en tilt alle boodschappen in de auto. Dit paste bijna niet! Hahahahahahah. We hebben lekker pannenkoeken gemaakt gewoon omdat we er zin in hadden. ’s Avonds hebben we opgepast bij Jessica en Harm want die moesten met spoed ergens heen.. Anouk lag al snel op de bank te slapen.. en ook Suzanne was erg moe.. Suzanne besloot terug te gaan naar het Kruispunt om te gaan slapen. Daar zat ik dan met Anouk op de bank, Buurman en Buurman te kijken in het mooie land Suriname…

Reacties op mijn oude reisblog:

Mam schrijft:05 Nov 2013, 10:20
Fijn dat je een laptop kan lenen, zo kan je toch weer aan de gang, vergeet het niet gelijk op je stick te zetten. En voor ons is het leuk om weer een verhaal te lezen, en wat voor verhaal! Best een raar idee dat ze daar geen winter kennen en niet weten wat sneeuw is, maar door jou uitleg nu wel. Deze week de laatste stage week geniet van je kinderen en verwen ze nog maar wat. Want voor dat je het weet zit je weer in het koude kikkerlandje.
Liefs mam xx

Corien schrijft:05 Nov 2013, 15:16
Fijn weer iets van je te lezen En idd raar dat daar geen sneeuw valt Hier is het nu echt herfst regen hagel wind Dus geniet nog maar lekker ff daar van het mooie weer en je lieve kindertjes liefs van ons

Wilma schrijft:05 Nov 2013, 16:40
Weer een mooi verhaal. Als ik het goed begrijp is dit je laatste stage week? En nu vakantie vieren? Liefs van mij. doei doei.

Ineke vd Stoep schrijft:05 Nov 2013, 17:16
wat doen jullie veel op school! ik heb daar niet zo'n verstand van maar jullie zijn wel erg creatief hoor! Wat een raar idee dat jullie al weer bijna richting Nederland komen. Eerst nog vakantie he? heel veel plezier daar nog en geniet maar lekker want hier is het echt vreselijk!! het regent, en regent, en regent, en regent. Het is denk ik allemaal gevallen als jullie terug zijn. haha.

Riet schrijft:05 Nov 2013, 17:48
Weer bedankt voor je mooie verhalen!!!! Liefs vanuit een regenachtig ulrum xx

AKO schrijft:05 Nov 2013, 19:10
HA DIE GERMA,
IK DENK EVEN EEN VERHAAL LEZEN, MAAR HET EVEN KON IK WEL VERGETEN. DE BELEVENISSEN VAN EEN WEEK OP 1 DAG NA, MEID WAT EEN TOF STUK OM DE LEZEN. GENIETEN IEDERE KEER WEER. LEUK OOK DE REACTIES VAN DE KINDEREN, ZIJ KENNEN GEEN SNEEUW ZOALS WIJ HIER IN NEDERLAND. ANDERS OM KENNEN WIJ EEN HELEBOEL ZAKEN NIET DIE VOOR HUN WEER HEEL GEWOON ZIJN. WE LEVEN ALLEN IN EEN RARA MAAR TOCH HEEL MOOI GESCHAPEN WERELD. DOE EEN IEDER DE GROETEN EN TOT DE VOLGENDE KEER LIEFS PAP XXXX

Henny schrijft:05 Nov 2013, 21:16
Lieve groeten van ons en opnieuw genoten van je verhaal!
Fijn om te lezen dat je zo geniet!!!

Afscheid nemen bestaat niet, je gaat wel weg maar verlaat ons niet!

24-10-13
JUF GERMA! Roepen alle kinderen kei hard door de klas heen als de juf tijdens de aardrijkskunde les vraagt ‘Wie is de liefste juf?’ Nou ik kan je wel vertellen een grotere glimlach kon er niet op mijn gezicht staat.. Het is zo leuk om te zien dat de kinderen het fijn vinden dat jij er bent. En dat ze je ook echt waarderen. Het geeft me erg veel zelfvertrouwen, en dat is erg fijn als je in een andere cultuur les geeft. Soms merk je dat de methoden hier anders zijn, maar het is dan toch fijn dat je weet dat de kinderen je waarderen en je lief vinden. Je doet dan toch iets goeds bij de kinderen.

Rond een uurtje of half 4 staan we weer bij de chinees te wachten op de bus. Op een gegeven moment komt er een bus van de andere kant aan. Hij zegt je kunt wel met mij mee.. ik ga toch zo terug rijden. Oke dachten wij.. dat is in ieder geval beter dan hier staat te wachten in de zon. Dus wij stappen de bus in.. de wielen van de bus gaan rond en rond, rond en rond, rond en rond, de wielen van de bus gaan rond en rond als de bus gaat rijden.. nou deze wielen gingen niet altijd rond. Want de chauffeur vond het nodig om te gaan stoppen en een ruzie uit te praten met iemand.. Ze zeggen dat Nederlanders ongeduldig zijn, nou hier waren niet alleen de 4 Nederlandse meiden ongeduldig maar ook alle Surinamers die in de bus zaten.. Want wat deze chauffeur deed kon echt niet. Chef wordt er door de bus geschreeuwd, Chef en dan volgen er wat woorden in het Surinaams. Maar hij negeert het volledig. Ieder kijk om zich heen of kijkt naar achter om te zien of er toevallig geen andere bus komt, maar dit is niet het geval. Als de chauffeur merkt dat het toch wat onrustig in de bus begint we worden gaat hij toch maar rijden.. nou na 2 uur later komen we dan eindelijk op de plaats van bestemming aan.. en kunnen we onze avond voort zetten. Op de terug weg gaat het gelukkig allemaal wat sneller (ook al zaten we toeval of niet waar bij de zelfde chauffeur) Als we thuis komen, staat onze vertrouwde taxichauffeur met Saoto soep voor onze deur. Dit had hij (zijn vrouw) speciaal voor ons gemaakt. En lekker dat het was, hmmmm…

25-10-13
“Germa.. Ik moet naar huis” Yvon komt naar me toe lopen.. terwijl ik buiten in de hangmat lig. Het moment is daar.. het moment wat we allemaal niet op gehoopt hadden. Yvon heeft te horen gekregen dat het beter is dat ze naar huis moet komen. Yvon haar moeder is erg ziek, en daarom is het beter dan Yvon naar huis gaat. Ik sla mijn armen om Yvonne heen, en knuffel haar erg hard. Er gaat van alles door me heen.. Alles wat we nog moeten regelen.. Hoe het straks zal zijn als ze weg is.. Een paar minuten blijven we zo staan, dan neem ik Yvon mee naar Jennifer ons contact persoon op Lob Makandra. Ik vertel haar wat er aan de hand is. We worden er goed opgevangen en geholpen. Een aantal dingen moeten gebeuren.. De GH moet gebeld worden, en Yvon moet een ticket boeken. Daar gaan we meteen ons beste voor doen. Als de 4 musketiers zetten we ons beste beetje voor, en zorgen dat dit alles goed geregeld word. Yvonne is er gelukkig erg goed onder.. en wil vandaag nog even lekker genieten. Daarom neem we een lekkere duik in het zwembad, in de regen. En genieten van de regendruppels van Suriname! Als we klaar zijn met zwemmen besluiten we om lekker te gaan douche. In onze bikini met veel sop en schuim, rare kapsels staan we in ons huis onder de douche. Een pret dan we hebben tot opeens… alles donker word. Ja hooooor de stroom is uitgevallen. En de schakelaar zit buiten. Dus wij met onze sophoofden naar buiten om de schakelaar weer om te zetten. De mensen zullen we gedacht hebben.. wat zijn zij aan het doen? Nou wij zijn aan het genieten van Yvonne’s laatste dag. Na ons douche avontuur gaan we met de taxi richting de stad. Herma en Tanja gaan ook gezellig mee. We gaan natuurlijk naar ons favoriete kroegje/cafe ’t vat! Daar eten we onze buikjes rond.. oke sommige iets minder (want de soep was niet heel lekker) en genieten we van de avond.. Daarna wagen we ons nog even naar boven om met onze voetjes van de vloer te gaan tijdens de salsa avond. Rond een uurtje of 3 zijn we thuis… we kletsen nog wat na en gaan daarna heeeerlijk slapen...

26-10-13
Vanmorgen hadden we het nogal zwaaaaaaaar met opstaaan.. Aangezien de avond ervoor het een beetje laat was geworden. Rond een uurtje of 10 maakte Yvon ons (Suzanne en mij) wakker.. Na een paar keer kreunen en steunen en PITTIG gezegd te hebben kwamen we dan langzaam ons bed uit. Gelukkig hebben we ondanks alles allemaal wel lekker kunnen slapen. Yvon en Suzan zijn naar de chinees gelopen omdat we erachter kwamen dat we bijna tot geen eten meer in huis hadden. Daarna gebeurde het.. iets dat nog niet vaak is voorgekomen.. Suzan heeft jawel een ei voor ons gebakken. Een lekker ei met kaas, en smullen dan het was. (ook al was het broodje een beetje heel erg zacht) Het ei was heerlijk. Suzanne bedankt! Of bedankt voor de gezegende handjes van Suzanne. Daarna zijn we richting de bus gegaan… Het was bloed heet, maar we moesten en zouden naar de stad gaan. Yvon had voor dat ze richting NL zou gaan nog een aantal souvenirs nodig. Ja bikkel dat ze is.. zelfs met alles wat er aan de hand is denk ze hier nog aan. We staan gezellig bij de chinees te wachten op de bus.. nou we konden wachten tot we een ons wogen want een bus kwam er niet… Wij weer terug naar het terrein van Lob Makandra (inmiddels van het half 12) en rond 1 gaan de winkels in de stad dicht. Gelukkig mochten we de auto lenen, en kon Yvon voor de laatste keer hij rijvaardigheid tonen aan het volk van Suriname. Onder leiding van onze TomTom Moreno gingen we op pad naar de stad.. Na wat hobbel wegen, wat bruggen, wat rotondes en een keer tanken kwamen we aan in de stad. Het was tijd voor parkeren.. nou geloof me in Suriname parkeren ze heel raar. Ze zetten gewoon de auto voor die van jou zodat als jij naar huis wil, je niet naar huis kan gaan… vreeeeemd! Gelukkig hadden we vrij snel een plekje gevonden en Yvonne de held parkeerde hem er zo in. In de souvenirs winkel van Suriname zijn we allemaal geslaagd voor onze souvenirs.. Wij dachten als we er dan toch zijn, kunnen we net zo goed allemaal inkopen gaan doen. Ja thuisgrond, ik heb cadeautjes voor jullie :) En toen om kwart over 6 was het moment aangebroken.. het moment wat we niet wilde. Yvonne moest naar het vliegveld toe. David heeft ons naar het vliegveld gebracht. Onderweg was het nogal druk waardoor Yvon net op tijd nog kon inchecken.. om 2 minuten voor half 8 heeft ze zich ingecheckt.. en dit terwijl om half 8 de bali sloot. Gelukkig hoefde Yvon niet alleen de reis naar Nederland te maken. Familie van mensen van Lob Makandra vlogen ook weer richting Nederland. Dit gaf ons alleen een beetje rust. Toen we afscheid genomen hebben van Yvon, met tranen in onze ogen.. zijn we weer terug gegaan aar ons huisje. Het is allemaal heel anders nu.. maar we gaan er het beste van maken! Afscheid nemen bestaat niet, je gaat wel weg maar verlaat ons niet!

Reacties op mijn oude reisblog:

Tea schrijft:27 Oct 2013, 10:13
Heftig....sterkte voor jullie allemaal, ik vind jullie ontzettend dapper ! x

Mam schrijft:27 Oct 2013, 11:38
Ja, toen je vrijdagavond belde dat yvonne weer terug moest hadden wij er ook al een beetje op zitten wachten wanneer het zover zou zijn. Het is nu bij ons 11.30 uur en volgens internet moet ze al geland zijn? Eerder dan verwacht. Het zal raar zijn nu maar maak er met elkaar het beste van, en gelukkig hebben jullie elkaar nog.
Fijn dat jullie de laatste dag er nog een gezellige dag van hebben gemaakt.
Succes en sterkte voor jullie en een knuffel van mij!

Riet schrijft:27 Oct 2013, 12:44
Heel verdrietig dat het met Yvon haar moeder niet goed gaat en dat ze terug moet, voor haar en familie heel veel sterkte!!! Ook voor jullie die achter blijven!!! Liefs xxxx

Wilma. schrijft:27 Oct 2013, 14:49
Heel erg jammer dat Yvon terug moet naar Nederland. In dit geval wil je ook liever thuis zijn. Ik hoop voor jullie dat het in Suriname goed gaat, en steun vinden bij elkaar.
Heel veel sterkte gewenst aan Yvon en haar familie.

AKO schrijft:27 Oct 2013, 20:58
Lieve luitjes, lieve Germa.
Wat we allen wisten, was dat Yvonne haar moeder erg ziek is. Helaas moet Yvonne nu eerder dan gepland weer terug naar nederland. En we weten allemaal waarvoor, samen kunnen en zullen we bidden voor Yvonne en haar familie. Toch gaat alles gewoon door, jullie zullen je stage daar verder beleven en afronden. Na het afscheid nemen op de zondag, volgt de maandag zoals het hoort. Weer een nieuwe dag om les te geven, zaken laten zien aan de kinderen, hun voordoen in schrijven, lezen, rekenen enz. Het klink zo simpel, maar toch is het anders. Een dikke knuffel voor jullie allen. Liefs Pap

Yvonne schrijft:28 Oct 2013, 01:24
Aangekomen in Nederland, wat is het gek om nu je blog te lezen. Ik mis je heel erg.
Maar wat was mijn moeder blij om mij te zien! Vanmiddag ben ik toch aan het avondmaal gegaan, het was echt een prachtige Nederlandse dienst ;) geniet van de komende weken en maak mooie foto's ook nu ik er niet ben! Ik ga nu slapen want het is inmiddels half 2 s'nachts. Afscheid nemen bestaat niet, ik ging wel weg maar verlaat jullie niet. In gedachten ben ik nog gewoon in Suriname. Heel veel liefs JE matti!

Bert Kuiper schrijft:28 Oct 2013, 15:16
Germa, sterkte daar en ik lees veel goede adviezen in de reacties! Houd je vast aan je goede contacten en de wens die je Yvonne meegaf!