Beginnen zonder start!

Daar gaat de vlag weer omhoog. Vandaag word hij door één klas omhoog gehesen onder het gezang van het volkslied. *God zij met ons Suriname. Hij verheff’ ons heerlijk land. Hoe wij hier ook samen kwamen. Aan zijn grond zijn wij verpand. Werkend houden w’ in gedachten. Recht en waarheid maken vrij. Al wat goed is te betrachten. Dat geeft aan ons land waardij* Daarna mogen we de klassen in. De meisjes eerst daarna de jongens. Vandaag starten we de dag met lezen. Ik vond het een heel gekke start, ik ben gewend om de dag samen met de kinderen en met God te beginnen. Hier beginnen ze gewoon PATS BOEM met de eerste les. Geen welkom, geen leuk praatje, niks! Als ik dit geweten had, had ik mijn les anders begonnen (maar goed dit kan ik volgende keer meenemen) Ik heb deze les aan de kinderen gegeven. Ik heb met de kinderen een verhaal uit een boek gelezen. Bruintje en de slang. Eerst moesten de kinderen het zelf lezen, daarna gingen we het samen en beurten lezen. Je staat verbaast over het lees verschil van de kinderen. De ene leest heel vlot en de ander is nog aan het hakkelen. Één jongentje vertikte het zelf om te lezen, want hij kan of wil niet lezen (daar ben ik nog niet helemaal achter) De kinderen hebben echt heel goed hun best gedaan. Ik heb dit ook aangegeven aan de kinderen. Want het zijn stuk voor stuk schatjes! Ik zou ze allemaal mee naar huis willen nemen, en beter onderwijs willen geven. Want dit verdienen ze. Het jongetje wat niet zo snel kan schrijven.. heb ik vandaag goed in de gaten gehouden.. En ik ben erachter gekomen dat hij elk woord moet hakken wat hij schrijft. Daarom duurt het zo lang, want hij moet bij elk woord 4 keer kijken hoe hij het schrijven moet. Het is echt een jongentje die totaal niet in klas 3 (groep 5) thuis hoort. Hij heeft zoveel begeleiding een aandacht nodig om het bij te houden. Je merkt ook dat als je hem begeleid met schrijven het sneller gaat. De rekenles van vandaag was echt heel erg leuk. De kinderen hadden een les met dobbelstenen, waarbij ze mochten gooien en tellen. Ze moesten 10 keer gooien en dan kijken welk kind het meeste had gegooid. Een pret dat die kinderen hadden. Ze zaten helemaal in hun spel. Eindelijk een les waarvan ik dacht héééééééééééhé dit vinden ze leuk, hier doen ze echt aan mee! Na de 2de pauze heb ik met de kinderen schrijven gedaan. Alleen was de helft van de kinderen nog niet klaar met geschiedenis overschrijven. Dus de helft deed met mijn les mee, en de andere helft deed nog geschiedenis. Moeder aap zat met haar jongen even hoger dan papa. Kleine Sim was moe gesprongen rustte even bij mama. Dit was de tekst die de kinderen moesten schrijven. De stokletters en de lusletters kregen de volle aandacht! Ik heb de kinderen overladen met complimentjes als ze netjes hadden geschreven. Sommige heb ik zelfs een krul gegeven. Nou geloof me dat is heel wat. Hier wordt er alleen nagekeken en dan wordt er bij geschreven GEZIEN + DE DATUM. Jaaaaaaaaaa dit is echt heel erg stimulerend voor een kind.. (not!) Om 13:00 gaat de bel van de school.. en iedereen ja echt iedereen verdwijnt dan meteen naar huis! Geen nabespreking, geen koffie drinken in de lerarenkamer.. nee ieder denk aan zichzelf en gaat naar huis…

Reacties op mijn oude reisblog:

Wilma O schrijft:09 Oct 2013, 03:52
Wij kregen vroeger plakplaatjes in onze schriftjes geplakt als we goed ons best hadden gedaan. Jullie ook vast wel. Misschien is het een idee omdat in jou schooltje nu ook te doen. Werkt ook stimulerend.

Eline schrijft:09 Oct 2013, 06:41
Leuk om te leden en wat een verschil met de lessen hier in Nederland. Het lijkt wel of ze 30 jaar achter lopen. Geniet van de mooie dingen daar

Liesbeth schrijft:09 Oct 2013, 08:43
wat moet dat indrukwekkend zijn voor de kinderen zo'n lieve blanke juf voor de klas te hebben staan ! en dan ook nog een complimentje te krijgen, dat tovert vast een stralend lach op hun gezicht ! Fijne dag weer vandaag!

Marielle schrijft:09 Oct 2013, 09:26
Wat een verschil met in Nederland zeg. Doe je ding, zet 'm op & geniet. De tijd gaat hard, je bent alweer ongeveer een maand weg.. xxxxx

Mam schrijft:09 Oct 2013, 10:05
Geniet van de blije gezichten, als je ze ergens mee helpt.Jammer dat de leerkrachten gelijk allemaal naar huis gaan, zo kan je nooit over de kinderen dus praten, gelukkig hebben jullie elkaar om op terug te vallen als je ergens mee zit. Een fijne tijd voor de klas, en geef ze maar lekker veel aandacht. Een knuffel van mij.

Ineke Pontier schrijft:09 Oct 2013, 12:53
Leuke verhalen weer,had je geweten dat het zo zou gaan op school....nu dan had je je stempeldoos mee kunnen nemen,en iedereen een leuke stempel kunnen geven. Geniet van de kinderen en geef ze maar een extra aai over de bol. Liefs van ons.

AKO schrijft:09 Oct 2013, 22:06
IK BEN SPRAKELOOS, HEB NIETS TOE TE VOEGEN VANDAAG. SLUIT ME AAN BIJ TANTE INEKE, EEN AAI OVER JE BOL. ZEGT MEER ALS DUIZEND WOORDEN KUNNEN DOEN. HOERA VOOR JE ZELF, LAAT ZIEN WAT JE WAARD BENT, JE KUNT HET. LIEFS EN EEN DIKKE KNUFFEL PAP

Schrijven tot je een ons weegt!

Oooooooooooooooooooo Yvonnnnnnn de wekker is niet af gegaan. Rond kwart voor 7 wordt ik wakker. We hebben ons verslapen en dat nog wel op de eerste dag! In een half uur moeten we in rap tempo alles doen. Douche, aankleden en eten. Om kwart over 7 wandelen we de deur uit op weg naar onze eerste stageschool op de Santopolderweg School. Onderweg komen we al verschillende kinderen tegen, ze lopen naar school of wachten op de bus. Als we op de Santopolderweg School aankomen zijn er al heel wat kinderen op het ‘schoolplein’. De bus van de leraren is net aangekomen. We verzamelen ons bij het kamertje van de directrice. De leerkrachten krijgen de sleutel van hun lokaal en kunnen hun klas openmaken voor de kinderen. De kinderen mogen hun tas binnen brengen maar moeten dan meteen weer naar buiten. Om 5 voor 8 wordt de vlaggenparade gehouden. Alle klassen staan in rijen opgesteld, de jongens apart en de meisjes apart. Één voor één lopen de klassen naar de vlaggenstok toe. 3 kinderen van klas 6 (groep 8) zijn de bewakers van de vlag. Een meisje houdt de vlag vast, en 2 jongens lopen naar haar. De jongens maken de vlag vast aan de stok en hijsen hem, onder het zingen van het volkslied, omhoog. Daarna mogen alle kinderen weer terug naar hun lokaal, maar wel in rijen en per groep. We lopen met de directrice nog een keer langs alle lokalen en mogen vervolgens een klas kiezen waarin we willen stage lopen. Dit was echt leuk, zoiets kan niet in Nederland. Anouk en Suzanne besluiten om bij leerjaar 1 in de klas te gaan. Dit zijn de kleuters (groep 1) bij ons in Nederland. Yvonne en ik zijn nog even hard aan het nadenken. We besluiten om klas 3B (groep 5) te kiezen. We lopen naar binnen en worden verwelkomd door de juf. Alleen worden we niet echt voor gesteld aan de kinderen. De kinderen zijn druk aan het werk. We krijgen een stoel van de leerkracht en gaan achter in de klas zitten. Ik bekijken alles om me heen, het is zo anders dan in Nederland. De kinderen moeten alles overschrijven wat er op het bord staat. En dit is echt heel veel. Één jongentje kan het niet goed bijhouden, en loop hierdoor heel de dag achter. Hoe de kinderen aangesproken worden is zo bizar. Alles gaan gebiedende wijs. Positieve benadering kennen ze niet echt. (Dit is iets wat ik dus wel ga toepassen!) Als je langzaam schrijft moet je sneller, als het niet bij kan houden ben je dom ect. Ik heb het rooster van de klas overgeschreven, en de namen van de kinderen op een plattegrond geschreven. De namen zijn wel even wennen, woooow wat een aparte namen zitten er soms tussen. In de pauze besluiten Yvonne en ik dat wel allebei een eigen klas willen. Daarom gaat Yvonne naar klas 3A te gaan. Hierdoor hebben we allebei wat meer ruimte om onze lessen te draaien in de klas. Ik heb na de pauze met de kinderen een natuur onderwijs les gedaan. De les ging over het herkennen van emoties in het gezicht van mensen. Boos, Blij, Verdrietig etc. Dit was erg leuk om te doen, maar weer moest alles op het bord geschreven worden. En natuurlijk moesten de kinderen dit overschrijven. De reden hierachter is dat de kinderen vanuit hun schrift een repetitie moeten maken. Ze moeten hun lessen leren! Alle lessen worden erg rap achter elkaar gegeven. Het schema is erg druk. Maar wat wil je ook de kinderen krijgen les van 8 tot 13. De lesdag is hierdoor zo voorbij. De kinderen vonden het erg leuk dat ik in de klas was. Ik mocht hun schriften corrigeren, en de kinderen helpen waar het nodig was. Je merkt echt dat de kinderen de aandacht waarderen. Om 13 uur is de hele school uit… alle kinderen moeten tot half 2 wachten op de bus. Ook de leerkrachten gaan meteen naar huis.. En wij beginnen weer aan onze terug reis naar huis!

Om 19:00 heb ik samen met Yvonne en Suzanne een intro les gevolgd van Salsa. Dit hebben we gedaan bij ’t Vat. Het is echt heel leuk om samen even wat te doen! Rechts één twee drie en sluit. Links één twee drie en sluit. Rechts één twee drie en sluit. Links één twee drie en sluit. Rechts één twee drie en sluit. Links één twee drie en sluit. Rechts één twee drie en sluit. Links één twee drie en sluit. Rechts één twee drie en sluit. Links één twee drie en sluit. Oke misschien klinkt dit nog heel erg saai, maar geloof me het is heerlijk om te doen! Even ontspannen. Even de dag van je af dansen. We gaan vanaf nu elke maandag avond Salsa lessen volgen! Aaaaaaaa gezellig!

Reacties op mijn oude reisblog:

Klaas & Roelie schrijft:08 Oct 2013, 14:46
Uhhh 2 wekkers misschien een optie??...al waren jullie rap... al om 7.15 de deur uit....succes met les geven...en zoals je het beschrijft Rechts 1.2.3 en sluit..Links 1.2.3 sluit kunnen wij voor ontspannen ook wel over nemen en in huiskamer uit proberen..(je ziet klaas en mij in gedachten al zeker hihi)..op 2 dagen na zit je er al weer een maand...tied vlugt....XxX

AKO schrijft:08 Oct 2013, 21:19
Als ik een ons zou moeten wegen, dan moet ik heel lang schrijven. Maar lange verhalen laat ik aan jou over, je hebt er immers genoeg tijd voor. Ik kan ook iets anders verzinnen bij 1.2.3, sluit. Wij zongen vroeger met de avondavierdaagse 1.2.3 en dan 4 ipv sluit. Dus 1.2.3.4, in de maat anders wordt de meester kwaad. Maar de salsa lijkt me ook wel fijn, dansen is zowiezo leuk. Mooi dat je een eigen klas hebt gekozen, blijf je daar de rest van de tijd. Of gaan jullie nog wisselen van klas. Dat je de kinderen positief benadert lijkt me logies, ben benieuwd hoe de andere leraren en leraressen daar op gaan reageren. Zet hem op en laat je van je beste kant zien. De tijd vliegt voorbij, blijf vooral genieten van alles wat je daar beleeft.
Kus je pap.

Wilma O schrijft:08 Oct 2013, 22:17
Je vader schrijft over de avondvierdaagse. Bij ons was het 1,2,3,4,5,6,7, zo gaat ie goed, zo gaat ie beter, alweer een kilometer. Heel veel plezier in het lesgeven. Ik ga straks voor 4 nachten de wacht. Vorige keer had ik de laptop mee en kon s' nachts zo je verhalen lezen. Liefs van mij.

De pracht van Suriname

02 tot 04-10-2013

Daar staan we dan bepakt en bezakt om kwart voor 9 buiten.. Met de zenuwen in ons lichaam staan we te wachten op de bus. De tijd loopt langzaam door.. 9 uur geen bus, kwart over 9 geen bus, half 10 geen bus, kwart voor 10 geen bus, 10 uur geen bus.. En wij maar wachten en wachten! Om 10 over 10 komt dan eindelijk de bus eraan. De buschauffeur kwam er om 9 uur achter dat de bus kapot was, en niet in staat was om naar de binnenlanden kon vertrekken. Hij moest toen nog een nieuwe bus regelen… Maar goed al met al zaten we om 10 over 10 in de bus, lekker vol beladen, met 15 mensen op weg naar het binnenland. Al zingend, slapend en pratend brengen we onze 3 uur durende reis door in de bus. We genieten van de omgeving, het is echt prachtig. We rijden een groot deel door de ‘oerwouden’ van Suriname. Bij de opstap plaats Atjoni stappen we op een korjaal (een soort boot) en varen we 40 minuten over een grote brede rivier. De rivier is prachtig, en leidt ons verder de oerwouden in. In de rivier liggen een hele boel rotsen. De bootsman weet precies hoe de rivier in elkaar zit, hij heeft de kaart van de rivier en de rotsen in zijn hoofd. Het is heerlijk om in de boot te varen, en gewoon stil om je heen te kijken.. Het is onbeschrijfelijk!
We verblijven deze dagen op vakantie eiland Isadou, het is een klein eiland met een aantal huisjes erop. In deze huisje kunnen 4/8 personen verblijven. Er zijn 4 heerlijk uitziende 2 persoonsbedden. We staan te springen om hier de nacht door te brengen. Boven de bedden hangt een klamboe tegen de muggen. Als we alles op het eiland bekeken hebben besluiten we een duik te nemen in het heerlijke water van de rivier. We hebben een prachtige waterstroom waar je heerlijk kunt afkoelen in de rivier. Je kunt er zwemmen of gewoon lekker zitten op de rotsen. Rond een uurtje of 4 krijgen we lekker nasi met kip gemaakt door Nancy. Nancy was mee met ons op reis en was onze persoonlijke kokkin. Het eten was heerlijk. Wij hebben ons na het eten vrijwillig opgegeven om de vaat te doen.. ik stond heerlijk af te wassen, toen we er achter kwamen dat er geen theedoeken waren om af te drogen.. lekker handig (!) Na het eten hebben we weer even heerlijk gezwommen in de rivier. We konden er geen genoeg van krijgen! Rond een uur of half 8 hebben we ons opgesloten in onze klamboe om in quarantaine lekker te gaan slapen. We waren zo moe dat we nog even gekletst hebben, en daarna in slaap zijn gevallen. Ik was alleen helemaal lek geprikt door de muggen op m’n voeten, en van de jeuk kon ik bijna niet slapen… steeds maar krabbelen en krabbelen. Aaaaaah om gek van te worden!

De volgende ochtend werden we om 7 uur gewekt door de wekker. Als afgekoelde stijve harken werden we wakker. Het was zo koud! En we waren er achter gekomen dat de heerlijk uitziende tweepersoonsbedden helemaal niet zo heerlijk waren. Je lag op een dun matras, waardoor je heerlijk op de latten bodem lag.. echt puur genieten (not!) Ik besluit een douche te nemen om even goed wakker te worden… ik doe de kraan aan stap er onder en gil het uit.. wat een koud water! Brrrrrr. Echt een douche om goed wakker te worden, haha. Rond 8 uur zitten we met z’n alle aan het ontbijt. Lekker boterhammen met allerlei soorten beleg. Genieten! Rond half 9 vertrekken we om een bezoek te brengen aan de eerste school. We bezoeken een school in Abaneston, dit is ongeveer 15 minuten varen. Als we aankomen op het eiland worden we vriendelijk ontvangen door het hoofd van de school. Het is de Obed en Alexander school. We mogen een kijkje nemen binnen de muren van het Surinaamse onderwijs. De school heeft veel orde, als de kinderen ergens heen gaan lopen ze netjes in rijen 2 aan 2. De directrice is een enthousiaste vrouw, die de kinderen van klas 6 (groep 8) les geeft. De leerkrachten dragen een paars gekleurd uniform. We overhandigen het schoolhoofd een kinderbijbel. En we mogen in een klas liedjes zingen met de kinderen (deze klas heeft nog geen leraar). Na het zingen van de liedjes krijgen alle kinderen een (start) bijbel. Gloria legt de kinderen uit hoe ze deze bijbel kunnen gebruiken, en hoe ze dichter bij God kunnen komen. Dit is erg mooi om mee te maken! We mogen daarna een kijkje nemen bij de kleuters, de lokalen zijn vrolijk in gericht (voor zover het kan) er wordt met naam kaartjes aangegeven wat iets is, de deur, de muur, de kast. Daarna overhandigen we de kapitein van het eiland nog een grote zwarte bijbel. De kapitein is de belangrijkste man van het eiland. Als we over het eiland lopen komen we langs een huisje met zonnepanelen op het dak.. erg bijzonder om te zien. Haha. Daarna varen we door naar het eiland Jaw-Jaw.. als we daar aankomen staan er bij de rivier een aantal vrouwen de was te doen.. de vrouwen gaan helemaal uit hun panty omdat ze denken dat één van ons een foto heeft gemaakt. De bootsman legt uit dat dit niet gebeurt is. We lopen (ongeveer 10 min) om bij de school van het eiland te komen. De Patervoorbraak school, de directeur van deze school is erg enthousiast en blij om ons te zien. Hij ontvangt ons met open armen. De school ziet er heel goed uit, en zijn 2 gebouwen. 1 voor de kleuters en 1 voor de andere klassen. Ze hebben ook een bibliotheek waar verschillende boeken zijn. In de klassen zijn de regels duidelijk zichtbaar, ze hangen achter in de klas (beetje hetzelfde als in Nederland). Ook hier dragen de leerkrachten een uniform, het is een blauw uniform. Het is een katholieke school, maar het hoofd van de school vind het niet erg dat wij met de kinderen komen zingen over God. Hij brengt ons naar een klas waar de kinderen hard aan het werk zijn. Hij vraag aan de leerkracht of wij even bij haar in de klas mogen komen om te zingen met de kinderen. Dit vind de leerkracht goed. We zingen een aantal liedjes met de kinderen, en ook hier delen we (start)bijbels uit aan de kinderen. Omdat er op deze foto geen naambord van de school hangt mogen we even op de foto met de directeur van de school, als bewijs dat we er zijn geweest. Als we terug lopen komen we een jongetje tegen die aan de kant van de weg zijn broek uit trekt. Zijn hele rechter voet zit onder het bloed. We proberen hem te helpen maar hij begrijpt er weinig van. Hij wordt even ondersteund bij het uittrekken van zijn broek, daarna doet bij zijn sandaal weer aan en strompelt verder. Een stukje verderop staat een man watermeloenen te verkopen, we kunnen het niet laten om er ééntje te kopen (die kunnen we ’s avonds heerlijk opeten). We overhandigen de kapitein van het eiland weer een grote zwarte bijbel, en lopen dan verder naar het opstappunt bij de rivier. Op het eiland Jaw-Jaw kunnen we een Pangi kopen. Dit is een vrolijk gekleurde omslag doek die de vrouwen hier altijd dragen, ze maken deze doeken zelf. Na dat we dit gekocht hebben varen we weer terug naar Isadou.. het is tijd om te zwemmen! Rond een uur of 12 krijgen we heerlijk nasi te eten met bakabana, kip en kroeppoek. Daarna hebben we even tijd om uit te rusten van de drukke ochtend, en de indrukken we verwerken. Ik blijf met Anouk lekker in de hut, de andere meiden gaan nog even zwemmen. Om 3 uur hebben we een vergadering over het kinderfeest. We gaan om half 5 een kinderfeest geven op het eiland Karpati. We bespreken wat we allemaal kunnen doen. Ik ga samen met Yvonne een aantal spelletjes doen met de kinderen. Om 4 uur stappen we weer in de korjaal om naar Karpati te waren. Als we daar aankomen moeten we eerst een soort poort onderdoor. Aan deze poort kun je zien dat het een heidens dorp is. De mensen geloven hier dat de poort de boze geesten weghoudt van het dorp. In het dorp staat ook een groot altaar waar ze offers brengen aan hun goden. Het is daarom echt een uitdaging om hier een Christelijk kinderfeest te houden. Maar het word één groot succes, de kinderen (140 stuks) genieten van volle teugen. Ze zingen, doen de spelletjes, leren de bijbel kennen, en horen verhalen aan. Je ziet aan de gezichtjes dat ze echt genieten. Na die tijd delen we cadeautjes uit aan de kinderen. Dit is één grote chaos want iedereen wil wat hebben, het is echt te grappig om te zien. Anouk zegt dan ook droog ‘zo begint de oorlog’. Het ziet eruit alsof de kinderen nooit wat krijgen, en allemaal wat willen hebben. Daarna gaan we weer langs de kapitein van het dorp om hem een bijbel te brengen. Het is een vrolijke kapitein die al aardig wat Parbobier achter z’n kiezen heeft. Maar hij bedankt ons vriendelijk, en zegent ons, en wenst ons veel geluk. Daarna gaan we weer terug naar Isadou. De kinderen zwaaien ons enthousiast uit, en kunnen er geen genoeg van krijgen. Suzanne en ik zwaaien enthousiast terug, tot we in onze grote verbazing 1 (naakt) jongentje zien die met iets anders staat te zwaaien. We zijn dus uitgezwaaid door allerlei ledermaten.. Als we terug op Isadou komen is het alweer donker, we krijgen nog lekker bami soep te eten met brood… daarna gaan wel lekker slapen, en kletsen we nog even over de dag….

Als we de volgende ochtend wakker worden merken we dat we opgesloten zijn in onze hut… de deur zit dicht, en ‘op slot’. Als een echte rimboe chick klimt Yvon door het raam naar buiten om onze deur open te maken.. Het is 6 uur in de morgen en Yvon gaat samen met Herma en Tanja foto’s maken van de omgeving. De rest (inclusief ik) blijven nog even lekker in bed liggen. Om half 8 staat het ontbijt voor ons klaar. Vandaag is de laatste dag! We gaan door de harde stroming van de rivier richting de laatste school. De school ligt op het eiland New Aurora. Het is ongeveer een half uurtje varen.. de stroming die kant is erg sterk. Er zijn nu dan ook 2 bootsmannen. 1 voorop de boot met een peddel, en 1 achterop bij de motor van de boot. De voorste man zegt waar hij heen moet varen, en geeft de rotsen aan. Als we aankomen op het eiland merken we dat het eiland iets moderner is dan de andere eilanden. Als we bij de Johannes Arabie school aankomen, kijk ik mijn ogen uit.. het is verschrikkelijk. We zijn aangekomen bij het kleuter gebouw, de leerkrachten lopen met een liniaal in de hand rond. Buiten staat een meisje hard te huilen, en er wordt geen aandacht aan gegeven. We zitten denk ik 4 kleuter klassen en er lopen 2 leraren rond. Ze hebben erg te kort aan leerkrachten! We kregen als PABO studenten meteen een baan aangeboden. We zijn daarna doorgelopen naar het hoofd gebouw waar de andere klassen zaten. Ook hier was het een grote chaos. De directrice van de school was wel erg aardig, en enthousiast. Ze was er net 2 dagen omdat de vorige directeur in de vakantie overleden was. Daarom was het een chaos binnen de school. Het was echt erg om te zien.. al die kinderen die daar zitten zonder leerkracht. En zonder iets te leren.. m’n handen beginnen dan meteen te jeuken! Echt verschrikkelijk, om stil van te worden! We kunnen ook niet met de kinderen zingen of bijbels uit delen want de kinderen waren om 10 uur al klaar met school. Dit kwam omdat er een nieuwe bank geopend werd op het eiland. De leerkrachten van de school hadden een organisatorische vergadering. We hebben even gekeken hoe dit allemaal ging, en hebben gebeden voor deze school.. Als we terug komen bij de boot zien we een jongetje met een dikke bobbel op zijn buik. Het jongetje heeft een navel breuk. Erg zielig om te zien. In Nederland wordt dit gewoon even tussen neus en lippen door weg gehaald. Maar hier is dat geen doen, ze laten het gewoon zitten. Omdat ze niet weten wat ze er mee moeten doen. Gelukkig heeft het jongetje een grote glimlach op zijn gezicht, en geniet hij van het water van de rivier. In de rivier staan de vrouwen hun kleding te wassen, maar ook wordt er gelijker tijd de vis schoon gemaakt. Heerlijk lekker kleding die ruikt naar vis, en vis die smaakt naar zeep. Als we terug varen is het de bedoeling dat we bij een waterstroming stoppen om even lekker te zwemmen. Alleen is de bootsman dit vergeten en vaart in één keer door naar Isadou. Opzich is dit ook niet erg, want daar kunnen we ook lekker zwemmen. Alleen was het ook wel leuk om even ergens anders te zwemmen, even de andere plekken verkennen. Daarom gaan we maar even op onderzoek uit bij Isadou. Als 6 echte meisjes in de jungle gaan we over de water stroming heen, over de rotsen heen, en door het water heen. Op avontuur! Het is heerlijk om zo door de natuur van Suriname te banjeren.. het is prachtig om je heen. Het geluid van het water, de vogels die je hoort, de machtig grote bomen je heen, heerlijk! Ja God heeft Suriname mooi gemaakt.
Yvonne besluit om de rotsen even van dichtbij de bekijken, iets te dichtbij.. knie kapot, teen gekneusd. Jaja Yvonne heeft altijd wat! Was net haar ene knie over, iets haar andere weer kapot. We gaan nog even lekker zitten op de rotsen zitten om te kletsen over onze laatste paar dagen. En om nog even te genieten van de omgeving! Als laatste avondmaal krijgen we bruine bonen met rijst te eten… en na het eten merk ik dat ik lekker verband ben! Laten we zeggen gewoon KNAL rood! Aijaijai. Dan is het tijd om onze spullen te pakken, en weer terug te gaan met de korjaal naar het opstapplaats..

We hebben genoten van onze mooie reis naar het binnenland van Suriname. Ik ben dankbaar dat ik dit alles mee mag maken. Ik heb genoten van de mooie natuur, de mensen, de scholen, en de dorpen. Het is onbeschrijfelijk! Sommige dingen zijn niet te vertellen en moet je als geheim opsluiten in je hart!

Reacties op mijn oude reisblog:

Mam schrijft:05 Oct 2013, 19:08
Wat een verhaal en wat zijn het weer mooie dagen voor jullie geweest. Sluit inderdaad alles op in je hart. Rust dit weekend lekker uit met elkaar, zodat jullie maandag fris en uitgerust kunnen beginnen op school, een fijn weekend en voor maandag alvast heelveel succes. Liefs mam.

Klaas & Roelie schrijft:05 Oct 2013, 20:43
Wat een mooie avontuur hebben jullie beleefd...dit moet je zelf beleven denk ik.. de geuren/kleuren/geluiden kun je niet beschrijven...geniet van jullie weekend en toitoitoi voor maandag....groet uit Garrelsweer dikke knuffel.
p.s wij zijn uit eten geweest en bami/nasi genuttigd in Ten Boer...zooooo lekker

Corien schrijft:05 Oct 2013, 20:53
Hoi Germa wat een mooi en bijzonder verhaal weer. Wij kunnen dat idd niet voorstellen hoe dat allemaal is. Erg mooi hoe je alles beschrijft en hoe rijk wij zijn. Die bijbels hebben jullie die van hier meegenomen? Blijf genieten en schrijven erg mooi om alles te lezen van jullie mooie werk Liefs van ons ..trouwens erg mooie foto's ook

Tamara schrijft:05 Oct 2013, 21:45
Super gaaf om die scholen te zien.
Ik ben super benieuwd naar de foto's!
En Yvonne....een kneusje ben je wel hè? Voordat je wegging was het je enkel, daarna je knie, nu weer je teen...Meiden, nog heel veel plezier. Wanneer begint jullie echte stage? Ik dacht dat dat 1 oktober zou zijn. Liefs

Broertje schrijft:05 Oct 2013, 22:47
Mis je wel hoor zussie !

Marielle schrijft:05 Oct 2013, 23:28
Leuk verhaal weer zus, wat mag je toch veel meemaken!
Geniet van je weekend daar en succes alvast voor maandag! Knuffel

Corrie Klevringa. schrijft:06 Oct 2013, 00:46
Ik heb weer van je verhaal genoten. Mooi! Sommige dingen heb ik ook al wel meegemaakt, maar in Suriname ben ik nog nooit geweest. Toch wist ik al wel af van koud water onder de douche. "Effe wenne". Succes verder en geniet ervan.

Wilma O schrijft:06 Oct 2013, 11:48
Weer een prachtig verhaal. En nu begint het echte werk?
Heel veel plezier en succes er mee, en ik kijk alweer uit naar het volgende verhaal.
Liefs van mij.

AKOschrijft:06 Oct 2013, 20:42
Lieve Germa
Al weer een week week voorbij, een week met veel belevenissen. Het doet me goed te lezen dat jullie, daar veel plezier beleven. Als ik alles goed op me laat inwerken, dan denk ik vaak terug aan Ghana. Dat was ook een perode om nooit meer te vergeten. Je schrijft dat je dingen opslaat als als een geheim in je hart. Mooi zo, alles te weten hoeft ook niet. Blijf ons wel met je blog informeren, over hoe je zaken daar verlopen en gaan. Het ga je goed, doe je best deze nieuwe week, want nu moeten jullie echt aan de bak.
Groet uit B-hoek je vader

ah kuiperschrijft:07 Oct 2013, 14:43
Ja Ja, Suriname is prachtig! Maar niet ongevaarlijk. Doe geen dingen die je zelf niet vertrouwd. Fijn om te zien dat je daar goed op dreef bent, belangrijk om je thuis te voelen en mensen te leren kennen. Ik ben benieuwd hoe het straks op de stagescholen zal gaan.

Kinderen zonder leerkracht.

Daar lopen we dan door de brandende zon (zonder zonnebrand, DOM!) van Suriname over de Santopolderweg op weg naar onze nieuwe stage school. We lopen allemaal met zenuwen, want hoe zal het zijn. Het is een kennismaking en een overhandiging van ons stage formulier. Onderweg stoppen we nog één keer om bij een chinees drinken te halen… Na een half uurtje komen we aan bij onze stageschool.

Het ene hek zit op slot.. het andere hek is gelukkig wel open.In een van de kamertjes zit de directrice van de school, we hebben alleen geen idee hoe ze eruit ziet. ‘We komen voor Mevrouw X vraagt Suzanne’ Als snel stelt de vrouw zich voor als Mevrouw X. Ze vraagt hoe ze ons van dienst kan zijn.. We leggen uit dat wij de nieuwe stagiaires zijn voor het komende school jaar. We overhandigen haar het stage formulier, en krijgen van haar een rondleiding. We starten bij klas 6 (dit is in Nederland groep 8) de kinderen zijn rustig aan het werk. Ze doen erg hun best op hun eerste school dag.

Het ziet er allemaal erg goed uit, de kinderen werken rustig, en hebben allemaal een groen met wit uniform blouse aan. We gaan alle klassen bij langs om even kennis te maken met de leerkrachten en onze kinderen.. maar tot onze grote schrik zijn er in drie klassen nog geen leerkracht. De eerste dag is begonnen, maar ze hebben nog een leerkracht. Er staan kinderen uit klas 6 les te geven (ze lezen een boek met ze).

Ik ben benieuwd of ze volgende week als wij starten wel een leerkracht hebben. Als laatste komen we bij de 2 kleuter klassen. De meisjes dragen een rood shirt en de jongens een blauwe. Als we alles gezien hebben spreken we af dat we volgende week maandag beginnen, rond kwart voor 8 moeten we aanwezig zijn. Om 5 voor 8 word er een vlaggenparade gehouden, ben benieuwd hoe dat is, en om 8 uur begint de school. Ook bespreken we hoe we gekleed naar school moeten komen. Degelijk gekleed, en sandalen of schoenen aan. Slippers zijn niet gewenst. Als we alles besproken hebben, sluiten we het schoolhek achter ons en beginnen aan de terug weg….

Van 2 tot 4 oktober gaan we een trip maken naar het binnenland.. daarna hoor je weer wat van mij!

Reacties op mijn oude reisblog:

Menna schrijft:02 Oct 2013, 12:48
geniet van jullie trip meiden!!

Wilma. schrijft:02 Oct 2013, 13:44
Een fijne trip in de binnenlanden gewenst, en wees voorzichtig. liefs.

Klaas & Roelie schrijft:02 Oct 2013, 15:24
Oeps zei Klaas naar binnenlanden van Suriname..allemaal verschillende stammen in de bushbush....geniet van de trip....ook wij zeggen wees voorzichtig...liefs van ons

Marielle schrijft:02 Oct 2013, 15:35
Have fun sis! xxxx

Tamara schrijft:02 Oct 2013, 16:41
Ik ben zo super benieuwd hoe jullie stage straks is!
Hebben jullie er zin in? En die klassen zonder leerkracht, dat worden jullie klassen of niet?Wat gaan jullie in het binnenland doen? Heel veel plezier. Groetjes aan Yvonne. Liefs

Opa en Oma schrijft:04 Oct 2013, 10:26
Lieve germa
Even een berichtje namens opa en oma, gisteren ben ik ( mam) bij hun geweest, en ze een map gegeven met al jou verhalen erin. Ze waren hier heel blij mee, en ze vinden het geweldig wat je daar allemaal doet en meemaakt.
De groeten en een dikke kus van opa en oma.

Riet schrijft:04 Oct 2013, 20:07
Hoi Germa, zo even een berichtje, heb net al je verhalen gelezen (we zijn net terug van 3 weken vakantie, in een camper Italië, Toscane gezien) prachtig wat maak je veel mee! Mooi om te lezen dat je zoveel voor de kinderen kan doen. Nog heel veel plezier en tot de volgende keer. Liefs xx succes op je stage.

HAP HAP met je krokodil!

Dromen heb ik geloof ik nog nooit zo veel gedaan… alle indrukken die ik hier overdag meemaak die moet ik ’s nachts verwerken.. en geloof me dat zijn er een hele boel. Daarom droom ik er elke nacht rustig op los. En het leuke is nog ik onthoudt ze bijna allemaal..

Vandaag is het een dagje geweest met veeeeeeel regen en onweer. We zouden naar de stad toe gaan om inkopen te doen voor de trip naar het binnenland. Maar dit ging helaas niet door. Het regende zo hard, en het donderde en bliksemde, echt niet normaal! Daarom hebben we maar een dagje doorgebracht binnen. We zijn alleen naar buiten gegaan om eten te halen bij de Chinees. (speciaal voor m'n vader ze hebben hier geen rode kool ofzo, meestal eten we diepvries groenten, boontjes, doperwten, bloemkool alles zit dan door elkaar) Dit keer hebben we lekker bami en nasi gegeten.. we hadden besteld voor 4 personen, nou er konden er 6 van eten. Dus onze buren Tanja en Herma hebben ook lekker genoten van onze bami en nasi. Onder het eten komt Harm aanlopen om te vragen of we vanavond bij hun een film komen kijken… alleen kun zijn zelf wel weg. Een subtiele vraag van wil je even op onze kinderen passen. Wij hebben natuurlijk volmondig ja gezegd zodat we even lekker tv konden kijken en op een bank kunnen zitten. Geloof me het is heerlijk om op een bank te zitten, als je zelf geen bank hebt in je kamer. Onze kamer bestaat uit 2 bedden een tafel en 4 stoelen. Geen bank dus!

Even later komt Harm weer terug met een grote kaaiman van 1 meter. Waaaaaaaaaaaaaaaauw dachten we allemaal. En Suzanne dacht kom laat ik hem even gaan aaien. (terwijl Harm hem goed vasthoudt) Probeert Suzanne hem te aaien, en toen gebeurde het HAP zei de krokodil. Zo in de duim/hand van Suzanne. Suzanne kijkt naar Harm, Suzanne kijkt naar ons.. we staan allemaal met onze mond open van verbazing als Suzanne zegt ‘HUH’. Gelukkig haalt Harm het beest snel los, en is de duim van Suzanne bevrijd. Op een paar tandafdrukken na is er niks aan de hand. Meteen even ontsmetten en de komende dagen goed in de gaten houden! Harm heeft de kaaiman meteen opgeborgen in een doos en vanavond eten we heeeerlijk kaaiman! Yeahhhhhh.

Reacties op mijn oude reisblog:

Marielle schrijft:01 Oct 2013, 14:38
Dat is wel even een wat grotere kaaiman dan die jij vast hebt gehouden op de foto! Gelukkig dat hij los liet!!

Menna schrijft:01 Oct 2013, 15:03
jeetje dat was ff schrikken zeg, gelukkig dat alles goed gegaan is...... dus ff heerlijk aan et relaxen geweest op de bank, met sommige dingen kom je er wel achter in wat voor luxe wij leven.... liefs xx

Mam schrijft:01 Oct 2013, 15:34
Zo dat was even schrikken, zo zie je maar dat zulke dieren nooit te vertrouwen zijn.
Is deze tijd van het jaar regen/ hoos buien?
Vanaf wanneer gaan jullie de trip naar het binnenland maken, ook dat zal weer een hele ervaring worden.
En volgende week aan de slag op school.
Hier verder alles goed, dikke kus.

Klaas & Roelie schrijft:01 Oct 2013, 16:33
Nou nou de krokedil had dus 1 te pakken..brr
Het weer is hier op moment zonnig wel frisse wind...heel de week mogen we er nog van deze Herfstzon genieten...als ze het GOED voorspeld hebben. Zelf ben ik ff uit de roulatie..beetje bleh bleh voelen....knuffel van uit Garrelsweer...toitoitoi verder en ook de andere meiden.

Tea schrijft:02 Oct 2013, 00:08
ehm....eet smakelijk dan maar !

Rustigggggggggg!

ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ vandaag is het vooral een dag geweest van slapen en uitrusten. We merken echt heel erg dat het kinderkamp ons heeft uitgeput. Eerst gaan we braaf om 10:00 naar de kerk. De kerkdienst duurt voor ons gevoel erg lang.. want voor dat de echte preek is gehouden, hebben er al 3 andere mensen een ‘praatje’ gehouden. De preek gaat vandaag over de wapenuitrusting van God (Ef 6: 10-18). ‘De waarheid als een gordel, gerechtigheid als een harnas, vrede als sandalen aan je voeten, het geloof als schild, de helm van verlossing, het zwaard van de Geest (Gods woord)’ Het is een mooie preek!

Na de preek gaan we lekker genieten van de gebakjes die we bij de Chinees gehaald hebben. Het is een soort taartje van cake en cream. Echt heel erg lekker maar wel vullend! Na het taartje kan ik mijn ogen niet open houden en besluit ik even te gaan liggen. Daarna word ik wakker van het geluid van potten en pannen, Suzanne en Anouk gaan koken… Etenstijd betekend dit! Ze maken aardappelpuree met groente en een hamburger. Onder het eten word de lucht langzaam grijs, echt donker grijs… Het dondert en het bliksemt, en het komt met bakken uit de hemel. Zo hard heeft het nog niet eerder geregend. (en ook heel erg lang) We besluiten om er een lekkere luie middag van te maken, en vallen even later met z’n 4e op twee bedden in slaap. (hahaha erg gezellig) Zo moe waren we. Rond een uurtje of 6 worden we weer wakker… We zoeken David op en we besluiten om iets te halen van de Mac Donalds. Ik ga samen met David, Jonathan en Moreno langs de Mac, maar eerst moet David even een pakketje afleveren voor zijn vader. Eenmaal thuis gekomen eten we lekker de kipnuggets op.. en drinken van onze milkshakes. Dan komt het geweldige plan om nog ergens een drankje te doen.. we stappen met z’n alle in de auto en gaan op weg.. Na veel rijden en veel plekken die al dicht waren (terwijl het 23:00 uur was) kwamen we aan bij een barretje. Het duurde verschrikkelijk lang voordat we konden bestellen en het duurde verschrikkelijk lang voordat we ons drankje kregen.. Daarna zijn we nog even langs de Waterkant geweest om eten te halen.. om vervolgens naar huis te rijden en veilige en wel in ons bed te belanden.. Het was een leuke en gezellige avond in het mooie Suriname!

Reacties op mijn oude reisblog:

Ineke Pontier schrijft:30 Sep 2013, 16:49
Heerlijk hoor zo'n dagje lui zijn.Kon nu nog, vandeweek gaat de school toch beginnen......dan moeten jullie er weer tegen aan.
We genieten van je verhalen hoor Germa. Veel plezier en geniet van al het moois daar.
Een lieve groet van ons. xxx

Henny schrijft:30 Sep 2013, 16:54
Hoi Germa,
Ik heb je laatste 3 verhalen achter elkaar gelezen, en weer genoten.
Toen wij vorig jaar in Afrika waren hebben we ook zo genoten (met kippenvel) van het zingen van de kinderen daar,..
Dus ik kon mij jou verhaal helemaal voorstellen.
Mooi, hard, en met passie zingen zonder schaamte!!
Bijzonder om te lezen hoe je alles ervaart.
Geniet ervan en blijf schrijven,.. Na 3 maanden kun je zo je eigen boek uitgeven,....;)

Corien schrijft:30 Sep 2013, 17:18
Hoi germa wat een super mooi verhaal weer En nu gaat het les geven natuurlijk beginnen zal ook weer bijzonder zijn .En in wat een hele andere wereld leef je nu heel mooi om dit allemaal te lezen. We blijven je verhalen lezen lief van ons

Marielle schrijft:30 Sep 2013, 17:34
haaaai zus. We hebben even je verhalen uitgeprint, alleen deze en de vorige nog niet. Zo kunnen opa en oma ze ook allemaal lezen! En ook altijd leuk om te bewaren. Hier gaat het ook allemaal goed. Moet nu aan't werk. XXXX

AKO schrijft:30 Sep 2013, 19:02
LIEVE GERMA,
OOK AL REAGEER IK NIET ZO SNEL,JE VERHALEN LEES IK ZEKER WEL. HOE JIJ SCHRIJFT OVER JE BELEVENISSEN DOET ME DEUGT, HET WAS IMMERS HEEL ANDERS TOEN IK BEHOORDE BIJ DE JEUGD. EVEN EEN VRAAG OVER HET ETEN VANAF MIJN KANT, HEBBEN ZE OOK NOG MEER ALS HAMBURGERS EN KIP IN SURINAME LAND. IK DENK HET WEL, MAAR HOOR OF LEES HET TOT OP HEDEN NIET, MAAR HEBBEN ZE DAAR BIJVOORBEELD OOK RODE KOOL EN RODE BIET. ZO ZIE JE MAAR JE VADER STELD JE NU EEN VRAAG, HET ANTWOORD HOOR IK GRAAG MORGEN DUS NIET TRAAG. MEISJE GA ZO DOOR, BELEEF DAAR ALLES HEEL INTENS. WANT ZO’N KANS. KRIJG JE MAAR EEN KEER IN JE LEVEN ALS MENS. LIEVERD IK STOP GA VANAVOND NAAR MIJN KOOR, ZAL HEEL HARD ZINGEN LUISTER MAAR OF JE ONS HOOR. KUS PAP

WORSHIP AIJAIJAI

SHAKALAKA BOEM BOEM, ‘piano spel’ HALLELUJA.. ‘piano spel’ SHAKALAKA BOEM BOEM, HALLELUJA.. ‘piano spel’ WORSHIP AIJAIJAI. Gezellig om zo wakker te worden om 6:30 echt heeeerlijk. Ik heb er zoooo van genoten (not!) Je raad het al we hadden weer buren.. buren die gezellig om 6:30 een halleluja aanbidding houden. In het begin denk je oke dit is niet zo erg.. maar vandaag woooooooooow het was niet normaal. Zo hard! Volgens mij is het hoe harder hoe beter! Iedereen werd dus lekker saggerijnig wakker..

het trilde door onze kamer heen. Echt heerlijk! Na een uurtje of 2 en 100 pogingen om te slapen stap ik dan toch mijn bed uit.. ik loop naar buiten en neem mijn laptop mee. Ik probeer om mijn ouders te bellen op skype (want de familie is er vanuit Groningen) maar ze nemen niet op… Als we even later zitten te ontbijten ringt m’n skype en bellen ze mij terug. Echt leuk om even te kletsen met mijn (hele) familie. Leuk om ze even te zien als ze zo ver weg van je zijn! Na iedereen even gesproken te hebben ga ik weer terug naar mijn cracker met hagelslag… die inmiddels bijna gesmolten waren..

We are marching in the light of God, We are marching in the light of God, We are marching in the light of God, We are marching in the light of God, Links 1 2 3, Links 1 2 3, Links 1 2 3.. Er loopt een groep voorbij die al zingend en in legerstijl ons voorbij gaat… Rond een uurtje of 13:00 besluiten we om naar de Hermitage Mall te gaan. We stappen op bij de Chinees op de PLK bus. Na een tijdje begint het KEIHARD te regenen..

echt zelfs voor Nederlandse begrippen regende het KEIHARD! Stort regen.. Gelukkig hoeven wij nog niet uit te stappen! En als wij uit moeten stappen is het gelukkig droog. We stappen uit bij de ‘naald’! We hadden besloten om te lopen naar de Hermitage Mall. (niet wetende dat het super ver is!) We lopen en lopen en lopen en lopen…. Over de natte straten en het natte gras (bleeh). Dan komen we de Roopram tegen daar hebben we heeeeerlijke Roti gegeten! Daarna hebben we weer gelopen gelopen en gelopen.. na 100 x de weg vragen en tussen alle toeterende mannetjes door (geloof me dit was niet normaal) kwamen we eindelijk aan bij de Hermitage Mall (15:00). We hebben ons lekker uitgeleefd in de winkels.. Toen we de bus uit stapte waren we heeeeel erg moe.. en zijn we lekker even een uurtje gaan slapen… Daarna hebben we lekker ananas gegeten (gemaakt door Yvonne) en nu zijn we aan het genieten van heeeeerlijke wijntjes, aardappeltjes en een hamburger… Prima om de avond zo af te sluiten!

Reacties op mijn oude reisblog:

Ineke vd S schrijft:29 Sep 2013, 13:32
het was niet helemaal jouw dag geloof ik he? is ook niet leuk als je wakker word door herrie van een ander. En dan ook die nattigheid nog.... komt allemaal goed hoor!!

Wilma O schrijft:29 Sep 2013, 14:31
Leuk dat we elkaar gisteren even hebben kunnen zien en spreken. We hebben een erg gezellige dag gehad. (zoals altijd) Dikke X

!neke v. E schrijft:29 Sep 2013, 18:56
Ha Germa.
Wat een stage zeg, in dat verre Suriname. Erg leuk om je avontuurlijke verhalen mee te beleven. En wat kan je geweldig leuk schrijven!!! Heel veel plezier daar! Ik blijf je volgen :-)

AKO schrijft:29 Sep 2013, 19:08
HE DIE GER,
DENK JE EVEN BIJ TE KOMEN NA EEN WEEK VAN HARD WERKEN, WIL JE LEKKER UITSLAPEN EN DAN DIT. SHAKALALA BOEM BOEM PIANO EN DAN NOG EENS, MET MUZIEK WAKKER WORDEN DAT IS TOCH LEUK ??? KOMEN ZE OOK NOG ZINGEND VOORBIJ MET WE ARE MARCHING IN DE LIGHT OF GOD, TERWIJL JE LIEVER IN HET DONKER NOG EVEN WIL LIGGEN SLAPEN. HA HA. MAAR JA! VROEG WAKKER BETEKEND WEL EEN MOOIE LANGE DAG, WAARIN JE WEER VEEL BELEVEN MAG. DIT LEZEN WE DAN TERUG IN JE NIEUW VERHAAL, WAAR WE NAAR UITZIEN ALLEMAAL.
GROETJES PAP

12 energievretertjes, 105 kinderen, Ontroerende verhalen, Chaos en nog veel meer!

23-09-2013 tot 26-09-2013 Kinderkamp van 'Weid mijn Lammeren'

Maandagochtend hebben we ons om 8:00 verzamelend bij het huis van Gloria. We zijn daar vertrokken met een busje met een aantal kinderen erin naar het kantoor van Weid mijn Lammeren. Daar aangekomen stonden er zoveel kinderen te wachten, waaaauuuw. Wij zaten al in een bus, en er zouden kinderen bij komen. Al gauw merkte we dat er wel heel veel kinderen en bagage in één bus moesten. Dus ik vraag even ‘Hoeveel bussen komen er’ Ja 3 was het antwoord. Nou geloof me er kunnen 30 mensen in 1 bus. 30 x 3 = 90 (jaja PABOstudent) Er zouden 105 kinderen en bagage mee gaan, en dan nog de leiding (een stuk of 25). Ik weet dat de organisatie hier in Suriname niet altijd even goed verloopt. Maar dit sloeg alles! Uiteindelijk moesten een aantal van ons de bus uit. Er zou iets anders voor ons geregeld worden. Gelukkig kwam David ons ophalen, ik ging met nog 6 kinderen mee in de auto met David. Vond ik totaal niet erg want er was heerlijk airco in de auto (en dit was niet in de bus) Het kamp werd gehouden op Zanderij 1 dit is een grote zandvlakte waar verschillende gebouwen staan die je kunt gebruiken. Vroeger werd de politie of het leger hier getraind. Toen we aankwamen bij het kamp waren ze al begonnen met de kampdienst. Het thema van het kamp was ‘Moet je kijken, wat God kan doen’. De kinderen konden makkelijk aansluiten en lekker mee zingen in de kampdienst. De kamp leiding werd aan de kinderen voorgesteld door Gloria. De kinderen mochten ons oom of tante noemen, en de leiding onder elkaar noemt elkaar broeder of zuster.

Na de kampdienst werden de groepen bekend gemaakt. Ik kreeg samen met nog iemand (die er nooit was!) een groep van 12 jongens: Rico, Rich, Kemuëlm Cilio, Deshauwn, Jaïr, Andynio, Roger, Shemar, Marvel, Uriël, Shaquille. Het was even een gedoe om deze 12 jongens bij elkaar te zoeken, want als ik er eindelijk 8 had en ik ging de ander zoeken, waren er weer 2 verdwenen.. Uiteindelijk had ik ze allemaal en met deze 12 jongens zou ik de rest van de dagen doorbrengen, de naam van onze groep was Elia. De jongens waren van verschillende leeftijden, dit vond ik erg leuk maar ook erg lastig. De kinderen kregen allemaal een naamkaartje en een armband. Deze moesten ze de rest van het kamp dragen. Toen was het tijd voor het eten. We kregen heerlijke Nasi met kroepoek, zure komkommer en kip. De kinderen vonden het heeeeeeerlijk. Sommige vonden het alleen niet zo leuk dat ze niet van hun eigen bord aten. (de borden, bekers en bestel waren allemaal verzameld en we deelden ze gewoon uit) Harm had een heel gave speurtocht uitgezet voor de kinderen, deze gingen we met de groep lopen. De speurtocht bestond uit opdrachten en lopen. Het was heerlijk om met die kinderen door het bos te lopen, hierdoor kreeg je meteen een indruk van de kinderen. Aan het eind van de speurtocht kwamen we uit bij een kreek. Hier gingen we met de kinderen zwemmen. En was een diep en ondiep gedeelte. Dit was ideaal voor de kinderen. Omdat ze zo verschillend qua leeftijd waren. Daarna gingen we met de jongens omkleden en baden (douche). Dit was een lekkere chaos. De jongens sliepen in 2 barakken. Er waren 6 jongens groepen, dus 3 op iedere barak. Er lagen dus ongeveer 30 jongens op 1 zaal. De onderbroeken, zwembroeken en handdoeken vlogen door de kamer, overal op de grond. Daarna kregen de kinderen een broodje worst. Als afsluiting van de avond hadden we weer een kampdienst. In de kampdienst zongen we met de kinderen, deden we spelletjes, en toneelstukjes. De kinderen vonden het heerlijk, en wat kunnen die kinderen zingen. Wauw! Ik had het jongste jongentje op mijn schoot zitten (5 jaar). Hij was helemaal uitgeput van alle indrukken die hij die dag opgedaan had. Op een gegeven moment voelde ik hem knikkebollen en binnen 5 minuten had hij zijn oogjes dicht. (ik snap niet hoe hij kan slapen met het harde zingen van die kinderen)

Na de kampdienst hebben we de jongens naar bed gebracht. Het was echt een heerlijke dag met veel indrukken en ervaringen die ik opgedaan heb. De jongens vonden alleen dat het nog niet tijd was om te slapen dus dat werd een lange nacht voor de leiding….

De dinsdagmorgen begonnen we met ochtendgymnastiek, ik had heerlijk geslapen. Ik slaap bij de meisjes. Ik deel mijn kamer met een leiding en één kindje. Ik was dan ook fit genoeg om lekker enthousiast mee te doen met de ochtendgymnastiek. De kinderen vonden het prachtig, en waren lekker aan het mee bewegen op de muziek. Na de ochtendgymnastiek kregen de kinderen een lekker broodje ei en thee. Smullllllen!

Daarna was het tijd voor stille tijd. Dit deed je samen met je groepje. De jongens hadden allemaal een boekje, daarin stonden vragen over een bijbel verhaal. Het verhaal ging over Naämen, 2 koningen 5: 9-14. Naämen moest zich baden in de Jordaan om beter te worden, hij moest iets doen wat hij niet leuk vond. De kinderen moesten iets benoemen wat hun niet leuk vinden om te doen. De stille tijd is indrukwekkend met die kinderen, hoe zij God zien, en aanbidden daar kun je nog wat van leren. Daarna hebben we met de groep een kring gebed gedaan, sommige kinderen durfde te bidden andere niet. Dit maakte helemaal niets uit, als je niks wilde zeggen zei je Amen en dan ging de volgende. De kampdienst ging ook over Naäman. Het bijbel verhaal werd door middel van een toneelstuk ‘verteld’ aan de kinderen. Ook de liedjes en de spelletjes paste bij het verhaal van Naäman. Ik speelde de knecht van Elisa en moest tegen Naämen zeggen dat hij zich 7 keer moesten baden in de Jordaan. En dat hij helemaal kopje onder moest. Het was erg leuk om mee te spelen in het toneelstuk, de kinderen waren muisstil aan het luisteren van het verhaal. ’s Middags kregen de kinderen bami te eten. Het is niet normaal hoe veel die kinderen kunnen eten. De leiding van de keuken kon totaal niet inschatten hoeveel ze moesten koken. Het was dan ook zo dat op een moment de bami op was, en er nog een groep meiden en de leiding moesten eten. Dit was niet zo handig, maar gelukkig was het snel opgelost door even nieuwe bami te maken. De tijd voor sport en spel was aangebroken we gingen weer lekker met de kinderen zwemmen in de kreek, en slagbal spelen op het veld. De kinderen vonden het zwemmen heerlijk, sommige kinderen zwemmen nooit of spelen bijna niet met andere kinderen. Het is dan mooi om te zien dat ze op een kamp zich helemaal kunnen uitleven…

Ik ben de woensdag begonnen met een boswandeling samen met Yvonne. Yvonne had het even nodig om te praten, en daarom hebben we een lekkere boswandeling gemaakt. Ik had Roger één van mijn jongens uit de groep gevraagd of hij de jongens na de ochtendgymnastiek aan tafel wilde zetten. (en dit heeft hij prima voor mijn gedaan) De kinderen hebben lekker gesmikkeld van een broodje worst en een beker thee. De stille tijd ging dit keer over 2 koningen 6: 13-23. God beschermt Elisa. Het verhaal dat de koning van Syrië Elisa wil doden omdat Elisa steeds aan de koning van Israël verteld waar de koning van Syrië wil aanvallen. Hierin opent de Heer de ogen van de knecht van Elisa, en leid Elise de koning van Syrië naar de koningen van Israël. Het ging er bij de stille tijd om dat God jou altijd beschermd. Hiervan moesten de kinderen ook voorbeelden geven. En dit is prachtig maar ook ontroerend om te horen. De verhalen die de kinderen je vertellen, wauw. Daarna hebben de kinderen gebeden wat ze moeilijk vinden en wat ze fijn vinden. Ook in de kampdienst ging het over dit verhaal. In het toneel stuk speelde ik het knechtje van Elisa. Het was hilarisch, ik had een petje geleend van één van de jongens en de kinderen werden er helemaal enthousiast van! Na de kampdienst hebben we sport en spel gedaan met Harm. Hij had een zeepbaan klaar gelegd, en voetbal en slagbal. De kinderen (maar ook ik) hebben zich heerlijk gemaakt. Ik was alleen m’n zonnebrand vergeten, en geloof me op zo’n open veld gaat het vrij hard. Dus ik was heerlijk verbrand. (eigenschuld) Na sport en spel hebben we heerlijk roti gegeten. Zo lekker heb ik nog noooooooooooooit gegeten. De roti was zo lekkere, alle kinderen waren stil en hebben heerlijk gegeten. Elke keer met eten was het een chaos met de organisatie, we liepen onze benen uit ons lijf om de kinderen eten en drinken te geven. En achteraf mocht de leiding pas eten, dus je liep daar met een hongerig gevoel de kinderen te helpen. Dit zorgde af en toe wel een beetje voor irritaties. Maar goed je doet uiteindelijk alles voor de kinderen om hun een leuk kamp te leven. Daarna was het weer tijd voor waterpret met zwemmen. Keihard spetteren, plonzen, en spartelen. Heerlijk die verkoeling af en toe, want geloof me het was bloed heet om Zanderij 1. De avond stond flink vol gepland eerst zou en nog een kampdienst zijn, daarna kampvuur met de bonte avond. Geloof me ik heb nog nooit zo in een scheur gelegen en genoten van optredens van kinderen. Mijn groep had zich verdeeld in 2e, de ene helft wilde graag een lied zingen en de andere helft wilde dansen. En geloof me deze jongens kunnen dansen, want een moves gooien ze eruit. En dat voor hun leeftijd. Ik heb genoten en ze kei hard aangemoedigd natuurlijk! Wauw! Deze avond was puur genieten van de kinderen, het kampvuur, het eten en de optredens…

De laatste dag (donderdag) was aangebroken, met kleine oogjes en nog een beetje energie liep ik rond. En Harm besloot om nog even een flinke ochtendgymnastiek erin te gooien. Maarja als leiding moet je het goede voorbeeld geven, dus ik deed op m’n allerbeste nog meer even mee.. ach ja het was toch de laatste dag. Daarna werden we beloond met een heerlijk broodje sardien. De stille tijd en de kampdienst gingen dit keer over een blinde man, die God geneest. Johannes 9: 1-7. Jezus maakt dan met spuug en zand modder en smeert dit op de blinde man zijn ogen. De man moet zich dan gaan wassen in Siloam en kan dan weer zien. De vragen gingen over of de kinderen wel eens ziek waren geweest, of in een ziekenhuis hadden gelegen. De Here God zorgt altijd voor jou, en dit hebben we met de kinderen gebeden. Het was de laatste dag en alle kinderen hebben iets aan de Here God gebeden. Dit was echt een prachtig moment. De jongens die de eerste dag alleen Amen zeiden, durfde nu toch wat te bidden. Daarna was het tijd om de tassen in de pakken. Alle handdoeken, onderbroeken, zwembroeken, shirtjes, schoenen en slippers die door de kamer lagen moesten worden uitgezocht. Wat een chaos! Toen uiteindelijk de kinderen hun spullen hadden (voor zover dat kon) gingen we met z’n alle weer terug naar de zaal voor de laatste kampdienst. Dit was een feestelijke afsluiting, en veel zang, dans, speeltjes en het toneelstuk van de genezing van de blinde man. Ik heb samen met Anouk een quiz gedaan om te testen of alle kinderen de bijbel verhalen van de afgelopen dagen nog wisten.. en ja hoor wat hebben ze het goed onthouden! De kinderen hebben daarna lekker rijst met bruine bonen en kip gegeten, en geloof me de kinderen smullen hiervan. Ik vind bruine bonen totaal niet lekker, maar de kinderen eten dit heel vaak… Rond half 1 kwam de eerste bus de kinderen werden per groep in de bus gezet. Gelukkig hadden ze nu 4 bussen geregeld waardoor alle kinderen met de bus mee gingen.. het was een emotioneel afscheid (ik heb niet gehuild maar moest wel even slikken). Je hebt de afgelopen dagen zoveel met de kinderen gedaan, en ze hebben je zoveel verteld… Yvonne en ik zijn nog achter gebleven om te helpen met opruimen.. Met een vol beladen auto, en te weinig ruimte om te zitten (ik zat in de kofferbak op alle spullen) en vele omwegen zijn te uiteindelijk, moe en gesloopt, aangekomen bij Lob Makandra….

Ik heb nog veel meer meegemaakt dan alles wat ik nu beschreven heb, maar het is gewoon te veel om op te noemen. Ik heb het reuze naar mijn zin gehad, en ik ben helemaal leeg gezogen door m’n energievretertjes.. maar het was het waard! Het is ontroerend wat die kinderen je allemaal vertellen. Niet alleen tijdens stille tijd maar ook gewoon over dag. Over hun thuissituatie over school, of wat ze mee gemaakt hebben. Wauw, daar wordt je stil van. Dan pas besef je hoe goed je het zelf hebt. Het was een kamp dat ik nooit zal vergeten, wat een ervaringen en indrukken. Ik heb die kinderen zoveel mogelijk liefde en aandacht gegeven, en zo veel mogelijk geknuffeld om ze te laten voelen dat ze waardevol zijn. Ik heb een heerlijke tijd gehad met mijn 12 kanjers, en de 90 andere kinderen. Ik was verschrikkelijk moe, m’n voeten waren smerig, ik pakte en stonk! Ik heb weer allemaal nieuwe dieren, groot en klein gezien. Wauw! Het was prachtig! Ik ben nooit alleen, nooit alleen wat hij is bij mij, ik ben nooit alleen, want Jezus woont in mijn hart.

Reacties op mijn oude reisblog:

Marielle schrijft:27 Sep 2013, 19:10
Fijn dat je het zo leuk hebt gehad, en fijn om weer iets van je te horen.
Je bent geweldig zus :). X

Mam schrijft:27 Sep 2013, 19:20
En zo is het waar je ook bent daar of bij ons, Hij is altijd bij ons.
Wat heb je weer veel beleefd je hoofd zal nog wel vol zitten met al die indrukken en belevenissen. Fijn dat we weer iets van je konden lezen, zo kunnen we zien dat je het erg naar je zin hebt, geniet ervan dikke kus.

Annemarie schrijft:27 Sep 2013, 19:22
Wat ontzettend gaaf om te lezen, het moet nog veel mooier en indrukwekkender zijn geweest om er bij te zijn! Lekker uitrusten nu ;) xx

AKO schrijft:27 Sep 2013, 19:28
LIEVE GERMA
ALS IK DIT LEES WEET IK EIGENLIJK NIET WAT IK MOET SCHRIJVEN. VERWONDER JE EN BELEEF DE DINGEN ZOALS ZE OP JE AFKOMEN. SUPER DAT JE WEET DAT HET JE GEGEVEN IS DOOR JE HEMELSE VADER. MIJN BERICHTJE AAN JOU IS KORT, MAAR IK HEB DIE VAN JOU MET VEEL PLEZIER GELEZEN.
LIEFS JE VADER UIT B-HOEK

Ineke vd S schrijft:27 Sep 2013, 19:45
wat een feest heb je meegemaakt!! hoe komt dat toch he, dat kinderen zo ver weg, zo veel mooier kunnen zingen, bidden en de Heer liefhebben. En je word er zelf ook zo veel blijer van! Ik heb dat bij Juul ook gezien toen ze in Tanzania zat. Ik hoop dat je dat behoud, ook als je terug bent... Geniet even van je rust en veel succes als straks je echte lesgeven begint.....

Klaas & Roelie schrijft:27 Sep 2013, 20:04
Meid meid wat weer een gaaf verhaal...wij zijn zo blij dat je er ZO van GENIET....veel vreugde verder..liefs van uit Garr-weer.

Diana schrijft:27 Sep 2013, 21:51
Wauw germa, wat maak je leuke en bijzondere dingen mee! Het is erg leuk om al je belevenissen te lezen.
Veel plezier nog!

Tea schrijft:27 Sep 2013, 23:07
Wat een geweldige verhalen schrijf je ! inspirerend ! xx

Ineke Pontier schrijft:29 Sep 2013, 00:33
Lieve Germa, wat een mooie verhalen en wat een super mensen daar. Geniet er van we kijken uit naar je volgende verhaal. Wat een een mooie afsluiting mooi lied, ik ben nooit alleen Hij is altijd bij..........inderdaad ook al ben je ver weg. Liefs xxx

Wilma O schrijft:29 Sep 2013, 14:55
Woorden schieten tekort. Alleen maar 2 woorden komen in mij op.
Blij en dankbaar.